Ne hikmetse, son yıllarda MEB yarı yıl tatilini de böldü bir kaç ara tatile çevirdi. Amaç neydi, pek de soran olmadı ve böylece açıklanamadı da… Bilemiyorum, belki ben duymamış olabilirim. Şimdi bu hafta ne başlayacak diye bir soru sorulsa, her cenahtan farklı sesler çıkacaktır, işte bundan eminim…Veliler okullardaki hijyen konusunu, çocukların okula karanlıkta giderek, yine karanlıkta döndüğünü ve de neredeyse bir günü okulda geçiren öğrenciye, bir öğün yemek bile verilemediğini dile getirecektir. Ülkenin üst yönetimi de, Türk Dünyası’nı ilgilendiren bazı önemli uluslar arası toplantılara katılarak, Dijital gelecek için, 34 harfli ortak Türk Alfabesi hedefleri için dev adımların atıldığını belirtecektir.Bu arada 5 yeni ve fazla harfin, bizim alfabeye eklenmeyeceğini, diğer devletler için kabul edildiğini anlatacaktır. Milli Eğitim Bakanlığı yetkilileri de, mülâkatın yararları konusunda açıklamalar yaparken, atanmayan öğretmenler sorunu yine es geçilecektir. Benim değineceğim konu çok daha güncel… Temizlikçiden yoksun okullar, yetersiz eğitim, en azından ilk öğretim mecbur olduğu halde, okula gitmeyerek, ailesinin yaptırımı ile başka öğretilere gönderilen/gönderebilecek çocuklar olacaktır. Bunun yanı sıra atanmayan öğretmenlerin perişan durumu olacaktır..Ve ne zaman oluşturulduğunu bilemediğimiz ve merak uyandıran, inanç temelli yeni tip okulların ne amaçla açıldığı olacaktır.. Bunların yanı sıra yasal olmayan ve de eski adı ile Tevhid-i Tedrisat ,yani eğitim birliğini bozan ve inanç üzerine öğretisi olan medrese tipi yapılar falan ilgi alanımızı oluşturacak ! Hepsinden önemlisi,benim gibi düşünenlerin ilgi alanı, devlet okullarındaki bu karmaşık yapı nedeni ile, varlıklı kesimin çocuklarını, sayıları hızla artan özel okullar ve üniversitelere yöneltmesi olacaktır. Daha üst bir sınıfa mensup olanların da, yüksek öğrenim çağındaki çocuklarını, Avrupa’ya yollayarak, bilerek ya da bilmeyerek “eğitimdeki fırsat eşitliğinin kalkmasına yol açtığı”gibi özetleyebilirim yeni dönemdeki ilgi alanlarımızı... Bir de kız öğrencilerin nasıl bir eğitim alacağı, karma eğitimden nasıl korunacağı(!) veya üst düzey eğitim almaları gerekli mi gibi düşüncelerin tartışılmasının gereğini anlamak gibi de bir derdimiz olacaktır. Oysa bundan 150 yıl önce Kırımlı tatar eğitimci ve fikir adamı İsmail Gaspıralı,”Kadın erkek eşittir, kızlar da okumalıdır, Avrupa’da ne yenilik yapılmış, ileri olan ne varsa Türkler de birleşip bu ileri hedeflere ulaşmalıdır” demişken... Anlaşılan o ki, bundan sonra, fakir bir köy çocuğunun, ülkenin en tepe yöneticiliğine, örneğin başbakanlığına, ardından cumhurbaşkanlığına yükselme dönemi acaba kapandı mı sorusunun yanıtını aramak da yersiz olmayacak galiba !. Örnek gerekirse “Çoban Sülü” lakabını boynunda bir şeref madalyası gibi taşıyan merhum Süleyman Demirel örneği gibi…Hiçbir zaman oy vermesem de, iyi bir eğitime erişemeyecek çocuklar için on numara bir örnektir Süleyman Demirel... Isparta’nın bir ilçesinin bir köyünden gelerek, kamu desteği ile en değerli eğitim kurumlarında ve de yurt dışında okuyan ve Türkiye’de, önce başbakan, sonra da cumhurbaşkanı olabilen bir isimdir. Nobel ödüllü Aziz Sancar örneği de önemli. O da Mardin’in Savur ilçesinde doğmuş. Babası öğretmenmiş. Ama doğduğu kasabada, orta okul ve lise olmadığı için, Mardin merkez de öğrenimine devam etmiş. Sonuç meydanda, tıp alanında bir Nobel ödülü…Ve o dönemlerdeki fırsat eşitliğine tipik örnekler…

Daha geriye, Türkiye Cumhuriyeti’nin ilk yıllarına gidersek, özellikle Mustafa Kemal Atatürk dönemi ve daha sonrasına da bakarsak bu gibi örneklere çok rastlayabiliriz. Atatürk, Cumhuriyetin ilk yıllarında, oluşturmaya çalıştığı yüksek öğrenim projesi için, teknik okulların açılmasından çok önce, Bursalı ve de Kestel’in bir köyünde doğan Rüştü Uzel’i, önce Avrupa’ya eğitime göndermiş, dönüşünde de, bu okulların yapılandırılması, öğreticilerin yetiştirilmesi gibi çok önemli bir görevi de bu köy çocuğuna vermiştir.

Bu örnekteki gibi, onların çoğu, o günün kısıtlı olanakları nedeni ile, kamuoyunda bilinmese de, bazı konulara yönelenlerin her daim karşısına çıkar bu örnekler…Çünkü Türk ulusu, geçmişinden itibaren, eğitime, öğrenmeye aşırı düşkün bir millettir.Ama şu anda ülkeyi yönetenler ve eğitimden sorumlu kişiler, çok farklı icraatlar peşinde. Belki bu uğraş kendi fikirleri değil de, empoze edilmiş de olabilir. İşte bir örnek. Uluslar arası İmam Hatip okulları varmış ülkemizde, bu güne değin hiç duymamıştım. Bu kurumlarda , halkı Müslüman olan hemen her ülkeden öğrenci eğitim alıyormuş Her halde ülkemizin gençleri gibi parası ile değil tabii... Hayrınadır büyük olasılıkla…Ülkemizde şu anda toplam 1. 698 İHL (İmam Hatip Lisesi) varmış ve bunların altısı(6) uluslar arası imiş. Belki de bu okullarda eğitim gören çocukların tüm giderleri de MEB tarafından karşılanıyor olabilir. E o zaman, sayın veliler, bir öğün yemeği ve de okullarda hijyen konusunun çözülmesini de umutla beklemeyin deme gereğini hissediyorum ! Şaka bir yana, ağlanacak halimize ancak gülebiliyoruz. Ülkenin olanakları yeterli olsa tamam, daha yoksul ülke çocuklarına kucak açmaya kimse laf söylemez. Ama geleceğini öğretmenlik mesleğine bağlamış binlerce erkek ve kadın, atama beklerken bu ilginç örnekler kafa karıştırıyor. Hemen her gün atanamayan bu öğretmenlerin, hazin bir öyküsü ile tanışıyoruz haber organlarında…Durum eskilerin deyimi ile gerçekten vahim ! Bu sıkıcı konulardan uzaklaşmamız için, geçtiğimiz günlerde dinlediğim bir ilginç ve gülümseten bir olayı, aktaracağım…İlber Ortaylı hoca, bir Orta Doğu ülkesinde toplantıya katılıyor. Elçilik yetkilileri Ortaylı’ya küçük bir uyarıda bulunuyor “Hocam burada konuşmaya, Besmele ile başlanıyor. Biz laik bir ülkenin vatandaşıyız ama, siz de onlara göre davransanız iyi olur.”diyorlar. Hoca topluluğa dönerek sözlerine FARSÇA başlıyor. Oradaki hazirun dilin Arapça’ya benzerliği ile mutlu, bizim yetkililer de Ortaylı’nın ikaza uyması ile çok rahatmış...Çünkü onlar da Farsçayı bilmiyormuş. İnsan zeki ve birikimli olunca, hiç bir engel onu işte böyle durduramıyor !