Ah Evliya Çelebi, yüzlerce yıl önce kurduğun “::Velhasıl Bursa sudan ibarettir” cümlesi asırlar sonra, böyle mi silinecekti? İşte bunu beklemezdik ! Ama gerçek böyle, iki günde bir kesilen suyumuzu, bir sonraki kesintiyi karşılamak için, bu kez de peşinen evlerde su toplayıp yine tüketiyoruz! Tam bir kısır döngü içindeyiz. Bu hayati konu ile yatıp kalkıyorken, bu kez de hem bildiğimiz, hem de çaresiz kaldığımız çok önemli bir kent sorununu, yani sanayisinin geldiği konuma, CHP milletvekili Nurhayat Altaca Kayışoğlu parmak basmış. Susuzluğun yanı sıra bir başka tehlikenin de, Bursa ve ülkemiz için hayati önemi olan sanayinin de yitirilmesi olarak hatırlatmış. Bu çok önemli konuyu da TBMM’de yaptığı konuşmada belirtmiş.Bursa’nın en önemli değerleri arasında sayılan suyundan sonra, bu kez de otomotiv ile tekstil sanayi kuruluşlarının giderek yurt dışına kaçtığını, üzerine basa basa anlatmaya çalışmış. Bu durumu, kent içinde kendi yakınlarımızdan duysak da, konunun TBMM çatısı altında dile getirilmesi ve böylece tüm yurtta yankılanması, konunun önemini daha da açık biçimde ortaya koyuyor. Bu konuya dair bir çözüm var mı ?” gibi bir soru, aynen “Bursa eskiden olduğu gibi yine su şehri olur mu?” kadar belirsiz ve ümit kırıcı. Nedenleri nelerdir diye bana bir soru sorulsa, yanıtını vermenin imkansız olduğunu bilsem de, önce konunun tamamen ülke yönetiminin uygulamaları sonucunda, bu gibi sektörlerin rekabet şansının neredeyse yok olma aşamasına gelmesi gibi bir cümle kurabilirim. Ardından da, ihracatı geçtik, geniş bir kesimin, yurt içinde de bu tür ürünleri satın alabilecek bir alım gücü kalmadığını da söyleyebilirim. “Bu sonucu hangi nedenler ya da uygulamalar oluşturdu?”İşte önemli olan bunun yanıtlanması.Çünkü yanıtın “iki ucu pisli değnek” demekten başka bir cümle de kuramam. Hadi biraz cesaret bularak (!) ve baraj sorusu gibi kabul ederek, emekli, emekçi ve bazı memur kesimlerinin, maaşları ile harcama yaparak, ülke ekonomisini az da olsa kıpırdatacak kadar bile yetersiz olduğunu, utana sıkıla belirtebilirim ! Zaten benim söylemem, yazmamla da çözülecek sorunlar değil bunlar… Nurhayat Hanım da belirtmiş ve bu iki sektörün yok olma tehlikesi olarak, tekstil üreticilerinin Mısır’a, otomotivcilerinin de sanırım bazı orta doğu ülkelerine giderek çare aradıklarına değinmiş.Galiba tek çare, girdiğimiz tünelden çıkmak için müjde olacak o ilk ışık ve aydınlığın gelmesini beklemek..: Başka çaremiz kalmadığını, bu kez çok net ve kendimden emin biçimde sizinle paylaşabilirim. Bundan daha fazlasını, zaten Bursa milletvekili Nurhayat Altaca Kayışoğlu biraz da politika yaparak şöyle özetlemiş;

“ Son dönemde ardı ardına gelen konkordatolar Türkiye ekonomisinin çöküşünü gözler önüne seriyor. Üretimin kalbi olan Bursa, özellikle de mobilyanın başkenti İnegöl, iflaslarla sarsılıyor. Yıllarca ülke ekonomisine katma değer sağlayan sanayiciler, iktidarın yanlış ekonomi politikalarının kurbanı oldu. Enflasyonun, enerji maliyetlerinin ve döviz baskısının altında ezilen işletmeler birer birer kepenk indiriyor Binlerce emekçi işsiz kalırken, iktidar hâlâ pembe tablolar çizerek ülkenin refah içinde olduğunu iddia ediyor. Oysa gerçek, sokakta; işsiz kalanların, kapanan atölyelerin, boşalan fabrikaların sessiz çığlığında gizli. Üretimden kopan her şehir, ülkenin geleceğinden koparılıyor. Bursa’nın sanayi gücü her geçen gün erirken, iktidar bu sessiz çöküşü seyretmekle yetiniyor. Ama biz iktidar olduğumuzda, üretimi yeniden canlandıracak ve Bursa’yı tekrar ayağa kaldıracağız.”Kulağa en fazla hoş gelen Altaca’nın işte bu son cümleler galiba... Ama,özellikle İktidar cephesi bu konuda ketum davranıyor. Ufukta ne bir erken seçim ne de bir çözüm önerisi görünüyor. Galiba freni boşalmış gibi, giderek hızla aşağıya doğru kayan TOGG marka bir otomobile benzer bir ülkede yaşar gibiyiz!