Bir araştırma konusu için eski mahallede oturan ve yeni emekli olan arkadaşıma gittim. Beni karşılarken, biraz da tebessüm ederek “Hadi çukur kahveye uğrayalım” deyiverdi ve hızlı adımlarla hedefe vardık ve boş bir masaya çöreklendik. İ çeride pek tanımadığım bir iki kişi ile sadece şair Mikail vardı. Kahveci Oğuz da dışarıda bir arkadaşı ile hararetli bir tartışma içindeydi. Selamlaştıktan sonra, arkadaşım Veli önce bir araştırmaya dair bilgiler verdi, ardından çok ilginç bir konuyu açtı. Veli okumaya, yazmaya meraklıdır çünkü… Siyasal yaklaşımlarımız uyuşmasa da, bu konuda hiç tartışmayız. O da bunu bildiği için, İktidar yanlısı ve kendisinin arada bir aldığı gazetede gördüğü bir haberi benim ile paylaşmak istemiş. “Konu nedir?” diye sorduğumda “Yapay Zekâ” dedi ama, yüz ifadesi günümüzün bu önemli icadı için pek iyi şeyler düşünmediğini anlatır gibiydi. Veli hemen konuya girdi; “ Yapay zeka diye bir şey var ya, bir işi çok insandan daha iyi yapabiliyormuş bu gazete haberine göre… Uzmanlar bu yöntemi kullanarak, 44 meslekte çalışan insanımızdan, yapay zekanın daha iyi performans gösterdiğini saptamışlar. Tamam benim devamlı okuduğum gazete ama, bu da haber mi yani şimdi? Zaten memlekette işsizlik diz boyu, mahalledeki bir çok genç iş bulamıyor, bir de yeni rakip çıktı, yapay zekadan daha başarılı olacaklar da, asgari ücretli bir işte çalışabilecekler sabahtan akşam karanlığına kadar… Bunu benim anlamam çok güç.”
Bu sözlere karşılık olarak ben de başımı sallayarak onay verdim bizim Veliye…Ve devam ettim, bu konudaki düşüncemi söylemek için…”Hakikaten doğru bir saptama yaptın arkadaşım.Bu yöntem uygulandığında, iş arayanlardan çok, şu anda bir yerde çalışanların durumu daha da vahim. Belki işlerinden olacaklar.” diyebildim.Veli zaten konuya dair haberdeki bir detayı da paylaşmak istedi ve “Abi, zaten yapay zeka denen bu meret, bereket her alanda insanı geçemiyormuş. Üstelik bu konu, aynı gazetenin o haberinin devamında belirtilmiş. Mesela senin meslek gazetecilikte, film editörlüğünde ve mühendislik gibi yaratıcı ve teknik uzmanlık isteyen işlerde, insan zekâsı, yapayını katlayıp geçiyormuş.” Bu açıklama ile ben de biraz mutlu oldum mesleğimin bu tür yöntemler ile yapılamayacağını öğrenince !
Bu arada Veli’nin kızgınlığı da geçmişti. Çaylarımızı söyledik ve tam içiyorduk ki, kapıdan komik Tayfun giriverdi. Galiba konuştuklarımızı biraz dinlemiş dışarıdan ama tam anlamamış. Konuyu ona da izah ettik ve yanıtını merak ettik. Konuya hakim değildi ama muzipliği yerindeydi. “ Ender abi olsaydı şimdi, dörde beşe katlardı yapay zekayı…Kırk, kırk beş yıl önce, ruhsat alamadığı bu kahveyi, polis kapatıyo, ama o camın birini yarı açık bırakarak içeri girip çay bile satıyodu. Yapay zeka bunu düşünebilir mi ? Bir de Ender abinin bilet sistemi vardı. Kim söylediyse matbaaya gitmiş, otobüs bileti gibi çay markası bastırmıştı. Bizlere de, on on beş tane önceden marka satarak peşin parayı cebine koyardı. Yapay zeka bunu da düşünebilir mi ? Fark etmedik ama, içerisi neredeyse tamamen doldurulmuştu müdavimler tarafından. Tayfun’un bu sözleri için alkış tufanı koptu o anda... O sırada bahçede olanlar da merak ederek kapıya dayanmıştı. Buna rağmen Veli’nin kızgınlığı geçmedi sanki…Zaten buradaki arkadaşları da pek tanımazdı. Bana dönerek konuyu değiştirdi.
“ Abi dikkat ediyorum, bizim semtteki bir iki marketin çalışanları çok sık değişiyor. Özellikle, genç bile değil daha küçük kız çocukları, çoğu kez saat yirmi ikiye kadar sanki nöbet tutuyorlar. Tanımadığım için soramıyorum, belki okulu da bırakmış olabilirler.” Elim ile işaret ederek sözünü kestim.
“ Bu sektör, tam olarak gençleri istihdam ediyor. Hem işlerin ivedilikle yürümesi, hem çalışanların gençliği ile her şeyi yapabilmeleri ve hepsinden de önemlisi, evlerine az da olsa para götürebilmelerinden dolayı iki taraf için de geçerli olması... O çok uluslu, ya da yerli ama köklü marketler bile, böyle ucuz işçilikten yararlanırken, işsiz ana ve babalara da dolaylı yoldan yardımcı oluyor bu genç ve çocuklar... Kısır bir döngü ama, ülkemizin şu anki gerçeği de böyle. Çünkü tekstil sektörü neredeyse çökmek değil bitmek üzere”
Baktım söylediklerime dair kimseden ses çıkmıyor, kahvedeki 7-8 kişiye çay ısmarlayarak, konuyu dağıtmaya çalıştım. Zaten Veli’de eve dönüş için hazırlanıyordu, çayları içtik ve kahveden hızlıca ayrıldık.
Yorum Ekle
Yorumlar (0)
Sizlere daha iyi hizmet sunabilmek adına sitemizde çerez konumlandırmaktayız. Kişisel verileriniz, KVKK ve GDPR
kapsamında toplanıp işlenir. Sitemizi kullanarak, çerezleri kullanmamızı kabul etmiş olacaksınız.
En son gelişmelerden anında haberdar olmak için 'İZİN VER' butonuna tıklayınız.
İSMAİL KEMANKAŞ
Çukur kahve yapay zekayı konuşuyor!
Bir araştırma konusu için eski mahallede oturan ve yeni emekli olan arkadaşıma gittim. Beni karşılarken, biraz da tebessüm ederek “Hadi çukur kahveye uğrayalım” deyiverdi ve hızlı adımlarla hedefe vardık ve boş bir masaya çöreklendik. İ çeride pek tanımadığım bir iki kişi ile sadece şair Mikail vardı. Kahveci Oğuz da dışarıda bir arkadaşı ile hararetli bir tartışma içindeydi. Selamlaştıktan sonra, arkadaşım Veli önce bir araştırmaya dair bilgiler verdi, ardından çok ilginç bir konuyu açtı. Veli okumaya, yazmaya meraklıdır çünkü… Siyasal yaklaşımlarımız uyuşmasa da, bu konuda hiç tartışmayız. O da bunu bildiği için, İktidar yanlısı ve kendisinin arada bir aldığı gazetede gördüğü bir haberi benim ile paylaşmak istemiş. “Konu nedir?” diye sorduğumda “Yapay Zekâ” dedi ama, yüz ifadesi günümüzün bu önemli icadı için pek iyi şeyler düşünmediğini anlatır gibiydi. Veli hemen konuya girdi; “ Yapay zeka diye bir şey var ya, bir işi çok insandan daha iyi yapabiliyormuş bu gazete haberine göre… Uzmanlar bu yöntemi kullanarak, 44 meslekte çalışan insanımızdan, yapay zekanın daha iyi performans gösterdiğini saptamışlar. Tamam benim devamlı okuduğum gazete ama, bu da haber mi yani şimdi? Zaten memlekette işsizlik diz boyu, mahalledeki bir çok genç iş bulamıyor, bir de yeni rakip çıktı, yapay zekadan daha başarılı olacaklar da, asgari ücretli bir işte çalışabilecekler sabahtan akşam karanlığına kadar… Bunu benim anlamam çok güç.”
Bu sözlere karşılık olarak ben de başımı sallayarak onay verdim bizim Veliye…Ve devam ettim, bu konudaki düşüncemi söylemek için…”Hakikaten doğru bir saptama yaptın arkadaşım.Bu yöntem uygulandığında, iş arayanlardan çok, şu anda bir yerde çalışanların durumu daha da vahim. Belki işlerinden olacaklar.” diyebildim.Veli zaten konuya dair haberdeki bir detayı da paylaşmak istedi ve “Abi, zaten yapay zeka denen bu meret, bereket her alanda insanı geçemiyormuş. Üstelik bu konu, aynı gazetenin o haberinin devamında belirtilmiş. Mesela senin meslek gazetecilikte, film editörlüğünde ve mühendislik gibi yaratıcı ve teknik uzmanlık isteyen işlerde, insan zekâsı, yapayını katlayıp geçiyormuş.” Bu açıklama ile ben de biraz mutlu oldum mesleğimin bu tür yöntemler ile yapılamayacağını öğrenince !
Bu arada Veli’nin kızgınlığı da geçmişti. Çaylarımızı söyledik ve tam içiyorduk ki, kapıdan komik Tayfun giriverdi. Galiba konuştuklarımızı biraz dinlemiş dışarıdan ama tam anlamamış. Konuyu ona da izah ettik ve yanıtını merak ettik. Konuya hakim değildi ama muzipliği yerindeydi. “ Ender abi olsaydı şimdi, dörde beşe katlardı yapay zekayı…Kırk, kırk beş yıl önce, ruhsat alamadığı bu kahveyi, polis kapatıyo, ama o camın birini yarı açık bırakarak içeri girip çay bile satıyodu. Yapay zeka bunu düşünebilir mi ? Bir de Ender abinin bilet sistemi vardı. Kim söylediyse matbaaya gitmiş, otobüs bileti gibi çay markası bastırmıştı. Bizlere de, on on beş tane önceden marka satarak peşin parayı cebine koyardı. Yapay zeka bunu da düşünebilir mi ? Fark etmedik ama, içerisi neredeyse tamamen doldurulmuştu müdavimler tarafından. Tayfun’un bu sözleri için alkış tufanı koptu o anda... O sırada bahçede olanlar da merak ederek kapıya dayanmıştı. Buna rağmen Veli’nin kızgınlığı geçmedi sanki…Zaten buradaki arkadaşları da pek tanımazdı. Bana dönerek konuyu değiştirdi.
“ Abi dikkat ediyorum, bizim semtteki bir iki marketin çalışanları çok sık değişiyor. Özellikle, genç bile değil daha küçük kız çocukları, çoğu kez saat yirmi ikiye kadar sanki nöbet tutuyorlar. Tanımadığım için soramıyorum, belki okulu da bırakmış olabilirler.” Elim ile işaret ederek sözünü kestim.
“ Bu sektör, tam olarak gençleri istihdam ediyor. Hem işlerin ivedilikle yürümesi, hem çalışanların gençliği ile her şeyi yapabilmeleri ve hepsinden de önemlisi, evlerine az da olsa para götürebilmelerinden dolayı iki taraf için de geçerli olması... O çok uluslu, ya da yerli ama köklü marketler bile, böyle ucuz işçilikten yararlanırken, işsiz ana ve babalara da dolaylı yoldan yardımcı oluyor bu genç ve çocuklar... Kısır bir döngü ama, ülkemizin şu anki gerçeği de böyle. Çünkü tekstil sektörü neredeyse çökmek değil bitmek üzere”
Baktım söylediklerime dair kimseden ses çıkmıyor, kahvedeki 7-8 kişiye çay ısmarlayarak, konuyu dağıtmaya çalıştım. Zaten Veli’de eve dönüş için hazırlanıyordu, çayları içtik ve kahveden hızlıca ayrıldık.