Günümüzde bile devam eden, kedilerin kötü imajı ve batıl inançların temeli 14. yüzyılda 9. Gregory adındaki yobaz bir papaya dayanıyor. Gregory ise kediler hakkındaki fikirlerini beyan ederken, kilise araştırma bölümünden edindiği bazı delilleri dayanak göstermiştir. Bu deliller ise bir kaç olay ve ruh sağlığının yerinde olup olmadığı belli olmayan bazı şahısların ifadelerinden ibaretti.

13 Haziran 1233’te Gregory, şeytanın yarı kedi olduğunu ve bazen şeytanın kedi görünümüne büründüğünü ilan eden VOX in RAMA adlı papalık kararnamesi yayınladı. Bu belgenin yayınlanmasının ardından insanlar önce kendi evlerinde besledikleri kedileri öldürmeye başladı daha sonra katliam sokaklara taşındı, çok sayıda kedi yakılarak, parçalanarak öldürüldü. Evinde kedi besleyen binlerce kadın; cadı ya da büyücü olduğu gerekçesiyle kedileriyle birlikte yakılarak öldürüldü. Avrupa’daki siyah kedi sayısının bu kadar az olmasının sebebi de yine bu tarihlerde siyah kedilerin daha çok katliama maruz kalmalarıdır.

Avrupa’da bu katliamların yaşanmasından hemen sonra veba salgını baş gösterdi. Avrupa’nın neredeyse üçte biri kadar insan ki bu yaklaşık 75-200 milyon civarında veba salgını yüzünden can verdi. Birçok araştırmacı vebanın farelerden yayılması nedeniyle, bu salgını kedi katliamlarına bağlamaktadır.

Ancak Kilisenin kedi katliamları Gregory ile birlikte son bulmadı. Papa VIII. Innocent 1400’lü yıllarda papa olduğunda Avrupa cadı hikâyeleriyle çalkalanıyordu. Tabii ki hikâyelerin başkahramanları her zaman masum kediler oldu. Kedi yakma gibi nefret dolu olaylar uzun süre devam etti. Öyle ki Belçika’da kedilerin çatılardan atılarak, daha sonra yakıldığı festivaller düzenlendi ve Kraliçe Elizabeth’in taç giyme töreni oyuncak bir kedi yakarak başlamıştır. Bugün bile Vatikan kedilere karşı kuşkuyla yaklaşmıştır hatta bu yaklaşım sadece kedileri değil, tüm hayvanları kapsayacak şekildedir. Papa Francis insanların tüylü canlılara çok fazla para harcadığını belirtmiş, bu konunun ciddiye alınmasını talep etmiştir.