Türk Sağlık Sistemi, 2003 yılında başlatılan Sağlıkta Dönüşüm Programı ile sağlık tesislerine daha geniş erişim, kalite ve verimlilik açısından büyük bir dönüşüm geçirdi bilineceği gibi… Türkiye, önleyici bakım, teşhis, tedavi ve ameliyatlar da dâhil olmak üzere çok çeşitli tıbbi hizmetler sunan modern hastaneler, klinikler ve tıbbi tesislerden oluşan bir ağa sahip… Bursa da büyük bir Anakent olarak bu hizmet ağı içinde en önemlilerinden biri...

Bursa’da hem kentsel hem de kırsal alanlarda sağlık altyapısını iyileştirmek için yatırımlar yapılmış.

Bursa Şehir Hastanesi, modern bir tıp kompleksi olarak örnek bir model teşkil etmekte…

Ne ki, bunun dışında Yüksek İhtisas ve Araştırma Hastanesi, Çekirge Devlet Hastanesi, yakında yenileme ve güçlendirme çalışmaları bitecek olan Memleket Hastanesi’ni de bu kapsamda değerlendirmek yanlış olmaz. Çok sayıda personeli ve yüksek teknolojiye sahip tesisleri ile Bursa’nın sağlık kapasitesinin geldiği nokta önemli…

* * *

Tüm bu gelişmelere karşın yine de sayısız olumsuzlukların yaşanıyor olması kuşkusuz arzu edilen bir durum değil.

Mekân yetersizlikleri, personel eksiklikleri, randevu sisteminin tam olarak henüz oturamamış olması gibi konularda önemli adımların atılması gerektiği açık. Sağlık hizmetlerinin etkili ve verimli bir şekilde sürdürülmesinde insan kaynağı son derece önemli bir konu.

Türkiye'de sağlık alanında toplam çalışan sayısı son 10 yıl içerisinde 2 kat artarak, bu gün 1,5 milyona ulaşmış bulunmakta.

Türkiye’de bin kişiye salt 2,29 doktor düşmekte halen…

Bin kişiye düşen doktor sayısı, sağlık hizmetlerine erişimin en temel göstergelerinden biri olarak öne çıkmakta.

Toplam hekim sayımız 2022'de 194 bin 688 iken, 2023'te yüzde 4.9 artarak 204 bin 223'e yükselmiş.

Toplam sağlık personeli sayısı bir buçuk milyona ulaşmış durumda…

Türkiye, yaklaşık 205 bin doktor 85 milyon kişilik nüfus ile 65 milyon turist olmak üzere yaklaşık 150 milyon kişiye hizmet vermeye çalışıyor.

Bu durum, doktor başına düşen iş yükünü artırıyor ve sağlık sisteminin üzerinde ciddi bir baskı oluşturuyor.

* * *

Doktor sayısının yanı sıra sağlık harcamalarının milli gelir içindeki payı da bu tabloyu tamamlıyor.

Almanya, doktor oranı yüksek ülkelerden biri olarak GSYH’sinin yüzde 13’ünü sağlığa ayırıyor.

Norveç’te bu oran yüzde 8, İsviçre’de yüzde 12 seviyesinde yer alıyor.

ABD ise dikkat çekici bir örnek oluşturuyor.

340 milyonluk nüfusuna karşın, her 1000 kişiye salt 2,84 doktor düşüyor.

Buna karşın, ABD GSYH’sinin yüzde 16’sını sağlık harcamalarına ayırıyor ve bu oranla listede en yüksek seviyede yer alıyor.

Yüksek sağlık harcamalarının olması, her zaman daha fazla doktor olduğu yahut daha erişilebilir bir sistem sunduğu anlamına gelmiyor kuşkusuz.

ABD’de sistem, yüksek maliyetli ve erişim açısından sınırlı bir yapı sunuyor. Yani varsıllara yüksek kalitede hizmet..!

Türkiye ise GSYH’sinin yalnızca yüzde 4’ünü sağlık harcamalarına ayırıyor ama yaygın hizmet uygulamalarıyla toplumu kucaklıyor.

Ne ki, bu düşük oran, doktor sayısındaki yetersizliği bütçesel kısıtlarla da destekliyor ve sistemin güçlenmesini engelliyor.