Yılın sonu geldi, hepimizde umutlar artıyor. Umutlarımızı canlı tutmaya çalışıyor, iyi işler, başarılı sonuçlar ve huzurlu günler diliyoruz, bekliyoruz. Yılın sonu bazılarımız için yaşanılan sıkıntıların da son olma umududur.

Ertelediğimiz planlarımız vardı. Kimisi için nikâh, kimi için düğündü, kimileri için de bir haftalık tatildi belki. Okullarımızı erteledik bu sene, derslere uzaktan katılmış olsak da. Okul ortamı olmadı, teneffüs heyecanı yaşamadık, sınav endişesi, sözlü korkusu yaşamadık. Teneffüsler de arkadaşlarla on dakikalık arada delicesine koşturamadık.  Öğretmenlerimizi bazen internet üzerinden verilen canlı dersler de görsek te arkadaşlarımızı hemen hiç görme fırsatımız olmadı bu sene.

Milli Eğitim Bakanlığı birkaç kez yüz yüze eğitim vermeye teşebbüs etse de çok uzun sürmeyen kararlar geri çekildi. Evden ve uzaktan eğitim ile devam edildi. Milli Eğitim Bakanlığı bu süreçte en zorlanan bakanlık oldu. Bir türlü hareket edemedi ettiremedi. Sınav yapmakta çok zorlandı. Geleceğe dönük planlarının hiçbirini yerine getiremedi. Aldığı kararları sürekli revize etmek ve sonunda da iptal etmek durumunda kaldı. Türkiye, Eğitim konusunda yıllardır zaten bir düzen oturtamamıştı. Ziya Selçukbey’den umutluyduk çünkü kendisi de bir eğitimci idi. ayrıca başarılı olduğu okulları da vardı. Kısacası eğitimin hem ticari hem eğitici ve hem de idari tarafından geliyordu. Yeterince tecrübesi vardı. Planları olumluydu. İlk dönem yaptıkları olumlu karşılandı ve benimsendi ancak gelinen noktada Eğitim Sistemimiz bir kez daha olduğu yerde saymak durumunda kaldı. 

Ticaretimiz de sekteye uğradı. Yeni yatırımlar planlamıştık, hatta bazı yeni teçhizat almıştık. Yeni personel alacaktık, her geçen gün artan siparişlerimiz vardı, yetiştirmekte sıkıntı yaşıyorduk ama işte her şey ters yüz oldu. Yeni teçhizatların parasını dahi denkleştirmede zorluk çeker hale geldik. Perakende satışlar çok azaldı. Gıda dışındaki mağaza ve satış yerleri doğru dürüst satış yapamadılar. Birçoğu kendi kiralarını ödeyemedi.

Askeri olarak bir hareketimiz olmadı, çok büyük sıkıntılar da yaşamadık. Terör operasyonları aralıksız devam etti. Çok başarılı işler gerçekleştirildi. Komşularımız ile ilgili askeri sorunlarımız oldu. Özellikle Yunanistan ile sürekli bir sürtüşme halleri ile geçti senemiz. Onlar “kuyruğu dik tutmaya” çalıştı, ancak, zaman zaman, Türkiye’nin gerçek gücünü farkında olan tarafından bazı gerçekler dillendirildi Yunan medyasında. Hem askeri gücümüz hakkında söylenen ve hem de Ege denizindeki haklarımız ile ilgili söylenenlerdi bunlar. Nitekim askeri gücümüzü bu sene içerisinde birçok ülke tarafından istenmeden de olsa etkili olduğu dile getirildi. Birçok dünyaca ünlü medya kuruluşu haberler yaptılar bu konular hakkında.

Azerbaycan’ın 28 yıllık gasp edilen hakkını, topraklarının çok büyük kısmını Ermenistan’dan askeri gücü ile geri alması hepimiz için büyük bir sevinç oldu. Tabi Azerbaycan’ın bu başarısı Türkiye’ye mal edildi. Bizim için olumlu ancak düşmanlarımız için çok olumsuz bir durum oldu. Dostlarımız sevindi, düşmanlarımız üzüldü. Başarının en büyük etkeni olan İHA ve SİHA’ların Türkiye üretimi olması çok konuşuldu. Türkiye’nin koşulsuz desteği ve gerekirse vereceğini söylediği askeri desteği bazı ülkeleri çılgına çevirdi. Özellikle Fransa tüm değerlerinin aksine hareket edip, Azerbaycan’ı haksız görecek kadar şaşkına döndü. Üstelik MİNSK grubu üyesi olan bu Fransa’nın sözde tarafsız kalması gerekirdi.

Libya ve Suriye’de genel olarak durum sakindi. Hatta Libya’da barış görüşmeleri yapıldı ve bir miktar ilerleme de sağlandı. Ateşkes ilan edildi ve genel olarak bu ateşkese uyuldu. Yemen ise içler acısı olmaya devam etti. Dünyanın en sefil ülkesi konumuna düştü yemen. Her gün açlıktan çocuklar ve insanlar ölmeye devam etti. Arap Ülkeleri ile Husiler çatışmaya devam etti. Koca koca, anlı şanlı, lafa gelince her türlü güç gösterisi ifadesi kullanan Arap ülkeleri kabile büyüklüğünde olan Husilere bir üstünlük sağlayamadılar. Defalarca kendi askerleri esir edildi ve büyük miktarlarda fidye ödeyerek askerleri kurtarmak zorunda kaldılar. Bir bataklığa saplanmış gibiler, çıkamıyorlar. Oysa Türkiye’nin Suriye’de yaptığı olağan üstü başarılı harekâtlara her türlü çamuru atıyorlardı. Türkiye bu harekâtlar da nerede ise hiç sivil zayiata sebep olmamıştı, oysa Arap ülkeleri yemenin üzerine bomba yağdırıyorlardı. Sivil, kadın çocuk demeden yapıyorlardı bunu.

Döviz artışları hiç durmadan devam etti, merkez bankası ne kadar tedbir aldıysa hepsi boşa çıktı. Ama milletimiz de devletimizde bu kadar fahiş artışa direnmesini bildi. Çok şükür ki her şeye rağmen milletimiz de devletimiz de dik durmasını bildi.

Sene çok iyi geçmedi, hemen herkesi bir şekilde olumsuz olarak etkiledi. Özellikle Covid 19 hepimize bir şekilde dokundu. Yine de, herşeye rağmen, yolumuza devam edeceğiz, çünkü gelen, yolun sonu değil, yılın sonudur. Mutlu Yıllar…