Bir hafta önce İzmir'de yaşanan ve duyan herkesi üzüntüye boğan taksici cinayeti ile ilgili bir şeyler yazmayı düşünürken; Tuzla Piyade Okulunda geçen 10 Kasım günü yaşananlar ve olaya karışanlar hakkındaki meslekten ihraç kararı ile ilgili haberler üzerine yazının içeriği dalgalı bir seyir aldı. İlgisi nedir diye düşüneceksiniz, hemen söyleyeyim; adalet.

Olaylar, yaşananlar, yargılamalar ve ortaya çıkan sonuçları itibarıyla adalet üzerine değişik örnekler ortaya çıkarıyor. Kenan Evren adaleti, Mahkûmun adaleti, Devletin adaleti.

Şubat ayının ilk saatlerinde, Delil Aysal isimli kişinin;aracına bindiği taksici Oğuz Erge'yi öldürmesi, cinayet sonrası kameraya yansıyan görüntüsü, konuşmaları kan dondurdu.

Daha sonra; doğruluğu resmi makamlar tarafından teyit edilmezse de tutuklanan katilin konulduğu cezaevinde şişlendiği ağır bir şekilde yaralandığı haberleri basına yansıdı.

Bu olay, geçmiş zamanlarda da vahşi katil ve tecavüzcülerin cezaevlerinde öldürülmelerini aklımıza getirdi. Bunların en bilineni yıllar önce Özgecan Aslan’ın katilinin ve bazı vahşi cinayetlerin faillerinin cezaevlerinde öldürülmesi, hukuk düzeni içinde hoş karşılanmazsa da toplum vicdanında olumlu karşılık bulduğu da inkâr edilemez bir gerçek.

Suçluların işlediği suçla orantılı ve tam karşılığı olan bir cezaya çarptırılmamaları, kısa sürelerde tahliye olarak dışarıya çıkabilmeleri, idam cezasının kaldırılmış olması, uzun süren yargılamalar; toplumdaki adalet duygularını zayıflatmakta bu sebeple de bu gibi katillerin tutuklu bulundukları cezaevlerinde başka bir suçtan hükümlü olarak bulunan kişiler tarafından öldürülmeleri, toplum vicdanında bir rahatlık ve gönlünde tatlı bir serinlik yaratmaktadır.

Peki hukuk düzeni içerisinde bu eylemler yasal ve doğru bir davranış mıdır, elbette değildir.

Konu adalet olunca; Tuzla Piyade Okulunda geçen 10 Kasım günü yakasına Mustafa Kemal’in fotoğrafını takmayan bir teğmene tepki göstererek saldıran dört teğmen ile diğer teğmene destek veren iki teğmen arasında yaşanan olaydan sonra toplam yedi teğmen disipline sevk edilmişti.

Basına yansıyan haberlere göre 18 Ocak günü toplanan Kara Kuvvetleri Komutanlığı Yüksek Disiplin Kurulu, olaylara karışan yedi teğmeni de TSK’dan ihraç etmiş.

İşte bu karar da Kenan Evren’in 12 Eylül darbesinden sonra idam ettikleri gençler için Adalet’e uygun olsun diye bir sağdan bir de soldan astıklarını söylemesini aklıma getirdi.

İğne verilmediği için yakasına fotoğrafı takmayan ve ona karşı yapılan saldırıya karşı duran yakasında da fotoğraf takılı bulunan o iki teğmen ile onlara saldıran dört teğmen ki bu dört teğmenin; derinleştirilen soruşturmada, ortaya çıkan deliller ışığında başka teğmen ve kişilerle aralarında örgütlendikleri, namaz kılan bazı teğmenleri ve diğer kişileri fişledikleri de ortaya çıkmış, işte bu şekilde hepsini birden ihraç etmek Kenan modeli adalet olsa gerek.

Bir sağdan, bir soldan,kâğıt üstünde kalan vicdanlarda karşılık bulmayan, uğraşmadan, kafa yormadan darbeci Kenan usulü adalet. O ne ala memleket.

Uzun süren yargılamalar…

İşlenen suça karşılık orantılı olarak verilmeyen cezalar.

İdam cezasının olmaması.

Suçluların gerektiği kadar cezaevinde kalmamaları.

Bütün bunları düşünürken; İstanbul Çağlayan adliyesi önünde silahlı eylem yapan ve görevli polisler tarafından vurularak öldürülen DHKP/C mensubu iki terörist hakkında ortaya çıkan gerçekler.

Öldürülen saldırganlardan Emrah Yayla’nın 2017 yılında duruşma salonunda savunma yapma hakkının ihlal edildiğinden bahisle, Anayasa Mahkemesi’ne yaptığı bir başvuruya, AYM’nin 2020 yılında hak ihlali kararı ile 50 bin TL’sı tazminat ödenmesi kararı verdiği ortaya çıktı.

Meclisteki malum herkesçe bilinen bazı sözde siyasetçilerin bunlara destekleri de işin başka bir yönü.

Sözde demokrasi ve insan hakları maskesi arkasında bu teröristleri şirin göstermeye çalışan sözde basın.

Bütün bunlar Demokrasinin kıblesi olarak gördüğümüz batı ülkelerinden birinde yaşansa neler olur bileniniz var mı?

Yoksa bize yutturulan bu model demokrasi değil mi? Uyutuluyor muyuz?