Vaktiyle bir Müslüman bugünkü adı Arap Şükrü olan semtte çeşme yaptırmış ve başına bir kitabe eklemiş;

“Her kula helâl, Müslüman’a haram!..”

Bursa başkent, tabii Osmanlı karışmış, bu nasıl fitnedir diye…

Gitmişler kadıya şikâyete, adam yakalanıp yaka-paça huzûra getirilmiş.

“Bu nasıl fitnedir, dîni İslâm, ahâlisi Müslüman olan koca devlette sen kalk, hayrattır, sebildir diye çeşme yap, ama suyunu Müslüman’a yasakla!.. Olacak iş midir, aklını mı yitirdin?..” diye çıkışmışlar adama.

“İzin veriniz, nedeni vardır, ama kanıt ister…” dedikçe kadı kızmış;

“Ne kanıtı?.. Sen fitne çıkardın, Müslüman ahâlinin huzurunu kaçırdın, katlin vâciptir!” demiş.

Ama kadı merak da etmiş;

“Nedir gerekçen?..” diye sormuş.

“Bir tek Sultan’a derim…” diye yanıt verince, ortalık yine karışmış. Söz Sultan’a gitmiş, adam yaka paça saraya götürülmüş…

Padişah da sinirlenmiş ama diğer yandan o da meraklanmış;

“De bakalım ne diyeceksen. Bu nasıl iştir ki, hem çeşmeyi yaparsın, hem de her kula helâl, Müslüman’a haram yazarsın?..”

Adam, başını öne eğerek;

“Delilim vardır, ama kanıt ister.”

“Ya dediğin gibi sağlam değilse delilin?..”

– “O zaman boynum, hükme kıldan incedir Sultanım…”

– “Eeee?...”

“Sultânım, herhangi bir havradan rasgele bir hahamı nedensiz yaka-paça tutuklayın, bir hafta tutun. Bakın neler olacak?…”

Dediği yapılmış adamın…

Bütün azınlıklar bir olmuş, başlarında Mûsevîler;

“Ne oluyor, bu ne zulüm?.. Din adamımıza biz kefiliz, ne gerekirse söyleyin yapalım, o masumdur.”

Bir hafta dolunca, adam;

“Sultanım, artık bırakmak zamanıdır” demiş.

Haham bırakılmış, azınlıklar mutlu, bu kez Sultan’a teşekkürler, hediyeler…

Bu kez adam;

“Aynı işi herhangi bir kiliseden herhangi bir papaz için yaptırınız Sultanım” demiş.

Aynı şekilde bir papaz derdest edilip yaka-paça alınmış…

Pazar ayininde büyük bir tepki göstermiş Hıristiyanlar.

Haftası dolunca da serbest bırakılmış.

Bu kez de mutluluk ve sevinç gösterileri…

Sultan;

“Bitti mi?..” demiş adama.

“Sultânım son bir iş kaldı, sonra hüküm zamanıdır izninizle” demiş.

– “Şimdi nedir isteğin?..”

– “Efendim, Bursa’nın en sevilen, en sözü dinlenilen, itimat edilen âlimini alınız minberinden…”

Adamın dediğini yapmışlar, Ulucâmi imamını Cuma hutbesinin ortasında almışlar, yaka-paça götürmüşler…

Ve ne olmuş bilin bakalım?..

Bir Allah’ın kulu çıkıp da, “ne oluyor, siz ne yapıyorsunuz?.. Hiç olmazsa vaazı bitene kadar bekleseydiniz”, gibi tek bir kelâm etmemiş, imamın peşinden giden, arayan-soran kimse olmamış…

Geçmiş bir hafta, “Nerde imam” diye gelen-giden yok!..

Bilgisiz bir imam tayin edilmiş yerine, ne konuştuğunu kendi kulağı bile duymayan biri…

Halk hâlinden memnun, başlamış bir dedikodu, o geçen hafta derdest edilen koca âlim için:

“Biz de onu adam bilmiş, hoca bellemiştik…”

“Kim bilir ne halt etti de tevkif edildi!..”

“Acırım arkasında kıldığım namazlara…”

Padişah, kadı ve adam izliyorlarmış olup-bitenleri.

Sonunda Padişah çeşmeyi yaptırana sormuş;

“Eee, ne olacak şimdi?..

“Bırakma zamanıdır. Bir de özür dileyip helâllik almak lâzımdır hocadan.”

“Haklısın” demiş Padişah…

Adam yine başı önünde;

“Ey büyük Sultânım, siz irade buyurunuz lütfen, böyle Müslümanlara su helâl edilir mi?..”

Sultan acı acı tebessüm etmiş;

“Hava bile haram, hava bile!..” demiş.

Kalın sağlıcakla…