Bursaspor sezon başından beri kandırılmak istenen taraftarına sadece bir şey yaptı sevgili okurlar,
Merak edenler için hiç lafı eğip bükmeden söyleyeyim, o da göz boyamak…
Yönetimin transfer tahtasını açma başarısı da herkesin gözünü boyama zaferiydi aslında. Geçmişi yaralı olan ve sığınacak bir liman arayan Bursaspor taraftarı balıklama atladı bu keyfe…
Çıkış noktalarında stratejik noktalarda doğru isimlerin konumlanması sayesinde tüm genel kurul üyelerini de ikna etmeyi başardılar…
Mustafa Er de kalacaktı, dolayısıyla futbolcularda da işlem tamamdı…
Herkes halinden memnundu, güneşli günler ve süslü laflarla Süper Lig’e çıkmak için herkes sabırsızdı…
Öyle ya, lig başlayacak hemen 6’da 6, 7’de 7 yapılacak, Bursaspor’un ayak seslerini gümbür gümbür herkes duyacaktı…
Bursaspor her şey oldu ancak birlik olamadı. Daha sezonun ilk maçı olan Adana’da gemi ilk darbesini almıştı. Açık denize gitmeden daha çapa toplarken su almaya başladı gemi…
Kaptan bastı gitti, kriz patlak verdi…
Yerine gelenin elinde ne zaman vardı ne kredi… Zaten değerlendirebilir miydi bilemem ama biraz ‘olmayacak dua’ gibiydi…
Aslında bugünlere geldiğimizde hep olmayacak duayı aradık. Hep sığındık, hem inandık ve kanmak zorunda kaldık…
Ancak her gelen ve giden bir şeyler kopardı gitti. Umutlarımızı çaldılar, hayallerimizi yıktılar, gururumuzla oynadılar…
3 hafta iyi oynadık, geride kalanların hepsi fiyaskoydu…
Golcü diye geçinenler birer hayaletten öte gidemedi, gidemeyecekti ama biz gene onları destekledik
Renklerdi bizi kendisine bağlayan, o yüzdendi peşinden gitti sayısız ağlayan…
Gün sonunda şapka düştü işte hanımlar ve beyler… Bursaspor değil isyan bayrağıdır açılan, bugün değil yarına yeni bir ipotek koydular…
Sahada ve dışında hiçbir varlık gösteremeyenler yine kendi paylarına düşenin peşini kovaladı.
Katıksız sevenlerle maytap geçtiler…
Boya Badana bitti gitti, usta diye evimize soktuklarımız
En büyük kazıkları yine bize hediye etti…