Aile ve akraba ilişkilerinde başarı, her zaman alkışlanan bir değer değildir. Hatta çoğu zaman görülmez, adı konmaz, sessizce geçiştirilir. İnsan en çok, yoluna tanıklık edenlerin emeğini fark etmesini bekler; fakat en büyük mesafe çoğu kez en yakın yerde oluşur. Görünmeyen şey başarının kendisi değil, ona eşlik etmesi beklenen değerdir.

Yakın ilişkiler, sanıldığı kadar eşit ve güvenli alanlar değildir. İnsanın kendini konumlandırdığı görünmez merdivenler vardır: kim daha ileride, kim daha geride, kim akıl veren, kim destek alan… Birinin adım atması bu düzeni bozar. İşte tam da bu noktada başarı, sevinçle değil, huzursuzlukla karşılanır. Küçümseme çoğu zaman bilinçli bir kötülük değil, kişinin kendi içindeki eksiklikle baş edememesinin sessiz bir savunmasıdır.

Bir başkasının yükselişi, durduğumuz yeri fark ettirir. Bu fark ediş herkes için kolay değildir. Kimi bunu takdirle karşılar, kimi ise değersizleştirerek bastırır. “O kadar da büyük bir şey değil.” cümlesi genellikle başarıya değil, o başarının yarattığı rahatsızlığa söylenir. Çünkü takdir etmek olgunluk ister; başkasının ışığının, kendi karanlığını görünür kılmasına cesaret edebilmeyi gerektirir.

Yakın çevrenin başarımıza mesafeli durmasının bir nedeni de alışılmış hâlimizi kaybetme korkusudur. İnsanlar bizi belli bir yerde tanımayı, o yerde tutmayı ister. Değişen, ilerleyen, kendine yeni sınırlar çizen biri artık tanıdık değildir. Tanınmayana güvenmek zor gelir. Bu nedenle büyüyen insan, farkında olmadan yalnızlaşır.

Bir de çok tanıdık olduğu için değersizleştirilen emekler vardır. Sürece tanıklık eden göz, sonucu sıradan zanneder. Oysa dışarıdan bakanlar yalnızca neticeyi görür ve hayran olur. Yakın olanın emeği görünmez olur; çünkü “bizdendir.” Tanıdık olan küçümsenir, uzak olan yüceltilir.

Belki de bu yüzden insan zamanla şunu öğrenir: Aile ve akraba ilişkilerinde başarı, çoğu zaman görünmeyen bir değerdir. Bu görünmezlik, başarının küçük olmasından değil; onu kabul edecek duygusal alanın darlığından kaynaklanır. Her emek takdirle karşılanmaz, her başarı alkış bulmaz. Ve insan, değerini en yakınına ispat etmeye çalışmayı bıraktığında, görünmeyen başarı gerçek gücüne kavuşur.