Aile, hayatımızın ilk okuludur. Sevgi, güven, sorumluluk ve paylaşmayı burada öğreniriz. Fakat aile aynı zamanda çatışmaların, anlaşmazlıkların da merkezidir. Anne, baba ile çocuk, kardeşler ya da eşler arasında yaşanan gerginliklerin çoğu aslında yanlış anlaşılmalardan ve yeterince dinlenmemekten kaynaklanır. İşte bu noktada dinlemek, aile içi arabuluculuğun en güçlü aracıdır.

Bir çocuğun sıkça dile getirdiği “Beni anlamıyorsunuz.” cümlesi çoğu zaman duyulma isteğinin bir haykırışıdır. Eşlerden biri sürekli şikâyet ediyorsa, bu aslında değer görme ihtiyacının ifadesidir. Kardeşler arasında yaşanan öfkenin temelinde ise çoğunlukla “Benim de sesimi duyun.” talebi vardır. Görüldüğü gibi dinlenmemek, aile bağlarını yıpratan en büyük sessiz düşmandır.

Aile içi arabuluculukta dinlemek, sadece kulak vermek değildir. Sabırla beklemek, yargılamadan anlamaya çalışmak, tarafların sözünü bölmeden dinleme cesareti göstermek gerekir. Ama bunun yanında arabulucu olan kişinin “ bu bazen anne, baba ya da ailede sözü geçen bir aile büyügü olabilir.” gözetici bir rolü de vardır. Yani herkesin söz hakkını eşit biçimde kullanabilmesini sağlamak, sessiz kalanı da konuşmaya cesaretlendirmek, haksızlığa uğrayanı korumak… Bu gözetme hali, dinlemenin adil bir zeminde yapılmasını güvence altına alır.

Dinlemenin gücünü küçümsememek gerekir. Çünkü insanlar en çok çözüme değil, anlaşılmaya ihtiyaç duyarlar. Bir çocuk, öfkesini anlattığında babası gerçekten dinlerse sakinleşir. Bir eş, duygularını dile getirdiğinde karşı taraf dinlemeyi başarırsa çözüm yolları kendiliğinden görünür. Kardeşler arasında bile sadece dinlenmiş olmanın sağladığı huzur, kavgaların çoğunu bitirir.

Bugün aile içinde yaşadığımız küçük tartışmalara yeniden bakalım…Birbirimizi gerçekten dinliyor muyuz? Yoksa sözümüzü söylemek için sadece sıramızı mı bekliyoruz? Belki de huzurun ilk adımı, en basit görünen bu erdemdir…Dinlemek… Çünkü aile, içinde var olmak aidiyetimiz oldugunu hissetmek konuşulduğu kadar,dinlendiğimizle de şekillenir.

Birbirimizi gerçekten dinlemeyi öğrendiğimizde, ailedeki çatışmalar sorun olmaktan çıkar; yerine güven, huzur ve sevgi yerleşir.