“Kayınvalide ile gelin, aslında rakip değil; aynı erkeği farklı rollerde seven iki kadındır.”



Bir evlilik sadece iki kişinin değil, iki ailenin de birleşmesidir. Bu birleşmede en çok konuşulan, en çok da fısıldanan meselelerden biri gelin,kayınvalide çatışmasıdır. Kimi zaman yemek masasında çıkan küçük bir tartışma, kimi zaman çocuk yetiştirme konusunda edilen birkaç söz, kimi zaman da yalnızca bir bakış, ilişkilerin dengesini sarsar.

Kayınvalide için oğul, uzun yıllar emeğini verdiği, bağrına bastığı en kıymetlisidir. Onu paylaşmak, özellikle de hayatının merkezine bir başkasının geçmesini kabullenmek kolay değildir. Gelin içinse durum farklıdır. O, evliliğinde kendi düzenini kurmak, kendi kararlarını almak ister. Fakat çoğu zaman geleneksel kalıplar, “gelin” rolünü bir birey olmaktan daha önde tutar. Böylece taraflar, farkında olmadan bir güç mücadelesinin içine düşerler.

Toplumsal belleğimizde “iyi gelin” tanımı itaat eden, ses çıkarmayan, kayınvalideye hizmet eden kişi olarak kalmıştır. Kayınvalide figürü ise söz hakkı olan, aile içi otoriteyi temsil eden bir konuma yerleştirilmiştir. Oysa günümüzün değişen aile yapısında bu roller giderek sorgulanıyor. Kadınların eğitim düzeyinin yükselmesi, bireyselliğin önem kazanmasıyla birlikte çatışma daha görünür hale geliyor.

Sorunun kilit noktası, erkeğin iki sevgi arasında köprü mü, yoksa çekişmenin ortasında sessiz bir figür mü olacağıdır. Ancak mesele sadece erkeğe bırakılacak kadar basit değildir. Annenin de oğlunun artık bir aile kurduğunu, kendi alanı olduğunu kabullenmesi gerekir. Eşin ise kayınvalideyi rakip değil, geçmişten bugüne uzanan bir emek ve sevginin temsilcisi olarak görebilmesi, çatışmayı azaltan önemli bir adımdır.

Unutulmamalıdır ki kayınvalide de kendi annesinden gördüğü aile modelini, sevgiyi ve otorite anlayışını oğlunun evliliğine taşır. Gelin de annesinden öğrendiği ilişki biçimini, evliliğinde ve eşinin ailesiyle kurduğu bağda yeniden üretir. Yani aslında gelin,kayınvalide çatışması sadece iki kişinin değil, kuşaktan kuşağa aktarılan kalıpların da çatışmasıdır. Bu farkındalık kazanıldığında, tarafların birbirine yüklenmesi yerine aile geçmişlerini anlaması kolaylaşır.

Gelin,kayınvalide çatışmasını “kader” olarak görmek, aslında çözümü imkânsızlaştırıyor. Oysa mesele basit bir kuşak farklılığı ve sınır sorunudur. Empati, anlayış ve net duruşla yönetildiğinde aile bağlarını koparmak yerine güçlendirmek mümkündür.

Sonuçta çatışmayı çözmek yada daha az oluşturmanın kilit noktalarını isterseniz.sizin için önereceğim üç puf noktasını söyle sıralayabilirim.
1. Sınırları netleştirin: Çift, kendi evlilik düzenini kurarken aile büyüklerine de saygı göstermeyi öğrenmeli.
2. Empati geliştirin: Gelin kayınvalideyi, kayınvalide de gelini kendi annesiyle kıyaslamadan anlamaya çalışmalı.
3. Geçmişi fark edin: Çatışmanın sadece bugünden değil, geçmiş kuşaklardan gelen aktarımlarla beslendiğini bilmek, yükleri hafifletir.

Unutmayalım ki karşılıklı iyi niyet her kapıyı acar…