Meslektaş ve dostum Binay Kazan ilginç bir teklifte bulundu… Seçim ve geçim arasında gidip gelen her vatandaş gibi bizim de arada bir dinlenmeye, eski günleri yad ederek moral bulmaya ihtiyacımızı hatırlattı Binay… Sonra da Uludağ Yolu’ndaki geçmiş zamanların uğrak yeri “Aşıklar Kahvesi” için davetini dile getirdi. Bu çağrının içine bir de kadim dostu, merhum İlhan İrem’i eklemişti. İkisinin uzun yıllar süren arkadaşlığını bildiğim için bu teklifin önemini dikkate alarak, hemen kabul ettim. Bizim için farklı bir gün olacaktı şüphesiz… Konu Bursa ve mekan Uludağ yolu, özne de İlhan İrem’di çünkü... Heyecan duyulmaz mı?. Hafif çiseleyen yağmur altında, tepeden baktık yaşlı ve yaslı Bursa’ya…Beton denizi içinde kalan ova için üzüldük, arkamızı dönerek sisli yamaçlarını izlerken Uludağ’ın, gençliğimizi, yeşil kentimizi ve de sevgili İlhan’ı görmüş gibiydik.Onun buralardan esinlenerek yazdığı ve seslendirdiği şarkının öyküsünü de dinledim Binay’dan. Bir avuç hüzün dolu mutluluk yetmişti bile…Yaşamı boyunca bir kez yüz yüze, bir kez de telefon ile görüşmüştük İrem ile… Hakkında bildiklerim de kısıtlıydı. Evlerinin Hacılar Camii arkasındaki sokakta olduğunu biliyordum bir yakınımızın sözlerinden…
Eski ismi Bursa Koleji veya nam-ı diğer Özel Namık Sözeri Lisesi’nde okuduğunu da duymuştum. Yetmişli yılların başında müziğe başladığı sıralarda tipo baskılı Hakimiyet Gazetesi’nde müzik sayfası yaptığı da aklımdaydı. Aynı gazetenin yeni şekline büründüğü yıllarda ve Spor Müdürü Mustafa Tunçakın’ın odasında yüz yüze karşılaşmış ve bana ilginç bir espri de yapmıştı. Bir kez yaptığımız telefon görüşmesi de sanırım 2016 yılındaydı ve ondan gelmişti konuşma isteği... Binay’ı merak ettiğini ve ulaşamadığın söylemek içindi arama nedeni... Sadece bu kadar görüp, konuştuğunuz biri sizin için ne kadar değerli olabilir ?Olabiliyor,işin sırrı burada çünkü…O Buram buram Bursa kokardı çünkü… Binay’ın belirttiği gibi, şarkılarının ilhamını bu güzelim yurt parçası şehrimizin dağından, gölünden, denizinden etkilenerek Bursa’da yazmıştı. Bursa sevgisi onu kentin futbol takımına bile aşık etmişti.
Sırf Bursa’yı temsil ettiği için…
Meslektaşları gibi İstanbul’a gittikten sonra Bursa’ya arkasını dönmedi, dönemezdi. Sanat yaşamında zirveyi de gördü, vefasızlığı da…
Bu nedenle Bursa’nın sanattaki “altın kolyesi” sayılan Bursa Festivali’ne bile çok az katılım göstermişti.Bursa ona, onunki kadar da ilgili değildi sanki ! Neyse Bursa ile İlhan İrem’in arasına açmak bana hiç düşmez Binay varken… Bu yazdıklarımı düşünürken çayımızı yudumluyorduk Uludağ yolunda…
Binay, İrem’in bir şarkısını bu kır kahvesinde, Bursa’ya bakarak yazdığından söz etti.Hem de genç yaşında, Bursa aşkını anlatırcasına satırlardı bunlar…
Havalar nasıl sizin şehirde
Anlat bana güzel kızım/
Yağmur yağıyor buralarda
Durmaksızın durmaksızın
Uludağ’ın yollarında, Marmara kıyılarında
Seni düşünüyor ve dolaşıyorum
Durmaksızın durmaksızın…
Diğer bestelerini yaparken de Bursa’nın başka güzellikleri içindeyken ilham gelmiş İlhan’a…Aldığım bilgi bu yöndeydi. İlçelerin en nadide köşelerinden de seslenirmiş hayranlarına. Bazı nedenler ve rahatsızlığı gereği, son yıllarda konserleri yok denecek kadar az olmuştu. Bursa Festivali sırasındaki konseri de müzikseverler ile son buluşmalarından biriydi sanki... Finali söylememe gerek yok sanırım. Tiyatro ve sinema sanatçısı Emin Gümüşkaya’nın on yıllar önce perde açan ve sonra da hazin biçimde kapatan Bursa Oda Tiyatrosu için kullandığı replik ile İlhan İrem’i anmak istiyorum:
O bir gökkuşağıydı, geldi ve geçti…
..Ve içten bir öneri
Bursa ile bu denli özdeş ve gerçek bir öz evlat İlhan İrem’i yaşatmanın en kestirme yolu oldukça kolay. Yerel yöneticiler ve sevenlerine öneriyorum; onun adı, örneğin bir müzik yarışmasına ya da sanat galerisine veya evinin sokağına bile verilebilir. Yeter ki böyle bir niyet olsun. Ne dersiniz ?
Yorum Ekle
Yorumlar
Sizlere daha iyi hizmet sunabilmek adına sitemizde çerez konumlandırmaktayız. Kişisel verileriniz, KVKK ve GDPR
kapsamında toplanıp işlenir. Sitemizi kullanarak, çerezleri kullanmamızı kabul etmiş olacaksınız.
En son gelişmelerden anında haberdar olmak için 'İZİN VER' butonuna tıklayınız.
İSMAİL KEMANKAŞ
Buram buram Bursa kokan bir sesti O…
Meslektaş ve dostum Binay Kazan ilginç bir teklifte bulundu… Seçim ve geçim arasında gidip gelen her vatandaş gibi bizim de arada bir dinlenmeye, eski günleri yad ederek moral bulmaya ihtiyacımızı hatırlattı Binay… Sonra da Uludağ Yolu’ndaki geçmiş zamanların uğrak yeri “Aşıklar Kahvesi” için davetini dile getirdi. Bu çağrının içine bir de kadim dostu, merhum İlhan İrem’i eklemişti. İkisinin uzun yıllar süren arkadaşlığını bildiğim için bu teklifin önemini dikkate alarak, hemen kabul ettim. Bizim için farklı bir gün olacaktı şüphesiz… Konu Bursa ve mekan Uludağ yolu, özne de İlhan İrem’di çünkü... Heyecan duyulmaz mı?. Hafif çiseleyen yağmur altında, tepeden baktık yaşlı ve yaslı Bursa’ya…Beton denizi içinde kalan ova için üzüldük, arkamızı dönerek sisli yamaçlarını izlerken Uludağ’ın, gençliğimizi, yeşil kentimizi ve de sevgili İlhan’ı görmüş gibiydik.Onun buralardan esinlenerek yazdığı ve seslendirdiği şarkının öyküsünü de dinledim Binay’dan. Bir avuç hüzün dolu mutluluk yetmişti bile…Yaşamı boyunca bir kez yüz yüze, bir kez de telefon ile görüşmüştük İrem ile… Hakkında bildiklerim de kısıtlıydı. Evlerinin Hacılar Camii arkasındaki sokakta olduğunu biliyordum bir yakınımızın sözlerinden…
Eski ismi Bursa Koleji veya nam-ı diğer Özel Namık Sözeri Lisesi’nde okuduğunu da duymuştum. Yetmişli yılların başında müziğe başladığı sıralarda tipo baskılı Hakimiyet Gazetesi’nde müzik sayfası yaptığı da aklımdaydı. Aynı gazetenin yeni şekline büründüğü yıllarda ve Spor Müdürü Mustafa Tunçakın’ın odasında yüz yüze karşılaşmış ve bana ilginç bir espri de yapmıştı. Bir kez yaptığımız telefon görüşmesi de sanırım 2016 yılındaydı ve ondan gelmişti konuşma isteği... Binay’ı merak ettiğini ve ulaşamadığın söylemek içindi arama nedeni... Sadece bu kadar görüp, konuştuğunuz biri sizin için ne kadar değerli olabilir ?Olabiliyor,işin sırrı burada çünkü…O Buram buram Bursa kokardı çünkü… Binay’ın belirttiği gibi, şarkılarının ilhamını bu güzelim yurt parçası şehrimizin dağından, gölünden, denizinden etkilenerek Bursa’da yazmıştı. Bursa sevgisi onu kentin futbol takımına bile aşık etmişti.
Sırf Bursa’yı temsil ettiği için…
Meslektaşları gibi İstanbul’a gittikten sonra Bursa’ya arkasını dönmedi, dönemezdi. Sanat yaşamında zirveyi de gördü, vefasızlığı da…
Bu nedenle Bursa’nın sanattaki “altın kolyesi” sayılan Bursa Festivali’ne bile çok az katılım göstermişti.Bursa ona, onunki kadar da ilgili değildi sanki ! Neyse Bursa ile İlhan İrem’in arasına açmak bana hiç düşmez Binay varken… Bu yazdıklarımı düşünürken çayımızı yudumluyorduk Uludağ yolunda…
Binay, İrem’in bir şarkısını bu kır kahvesinde, Bursa’ya bakarak yazdığından söz etti.Hem de genç yaşında, Bursa aşkını anlatırcasına satırlardı bunlar…
Havalar nasıl sizin şehirde
Anlat bana güzel kızım/
Yağmur yağıyor buralarda
Durmaksızın durmaksızın
Uludağ’ın yollarında, Marmara kıyılarında
Seni düşünüyor ve dolaşıyorum
Durmaksızın durmaksızın…
Diğer bestelerini yaparken de Bursa’nın başka güzellikleri içindeyken ilham gelmiş İlhan’a…Aldığım bilgi bu yöndeydi. İlçelerin en nadide köşelerinden de seslenirmiş hayranlarına. Bazı nedenler ve rahatsızlığı gereği, son yıllarda konserleri yok denecek kadar az olmuştu. Bursa Festivali sırasındaki konseri de müzikseverler ile son buluşmalarından biriydi sanki... Finali söylememe gerek yok sanırım. Tiyatro ve sinema sanatçısı Emin Gümüşkaya’nın on yıllar önce perde açan ve sonra da hazin biçimde kapatan Bursa Oda Tiyatrosu için kullandığı replik ile İlhan İrem’i anmak istiyorum:
O bir gökkuşağıydı, geldi ve geçti…
..Ve içten bir öneri
Bursa ile bu denli özdeş ve gerçek bir öz evlat İlhan İrem’i yaşatmanın en kestirme yolu oldukça kolay. Yerel yöneticiler ve sevenlerine öneriyorum; onun adı, örneğin bir müzik yarışmasına ya da sanat galerisine veya evinin sokağına bile verilebilir. Yeter ki böyle bir niyet olsun. Ne dersiniz ?