Bilindiği gibi geçtiğimiz haftanın tam ortasında İstanbul gibi Bursa da sallandı. Hemen herkes evinin temelinden, duvarların mukavemetine kadar konuşmaya başladı. Bir süre sonra unutulacak olsa da, birkaç gün başka bir şey konuşulup, tartışılmadı.Bu tartışmanın en koyu biçimde tartışılacak yerin çukur kahve olduğunu tahmin ettiğim için, ben de o yöredeki işimi bitirip, hemen içerdeki yerimi aldım. İlk bakışta kimse de sarsıntının izlerini göremedim. Halbuki, bu tür bir konuya el atarak ortalığı karıştırmayı çok seven komik Tayfun bile sessizci gazete okuyordu. Uzun süreden beri mahallede olmayan ve memleketine giden ve birkaç gün önce dönen Casim usta da bu kez masadaki yerini almıştı. Depremi evde otururken hissetmiş. Böyle bir felaket getirecek bir durumla her zaman karşılaşılmadığı için, kahvedeki hemen herkes düşünceliydi. Ama, şair Mikail, cesurca ortaya attı konuyu ve Casim ustaya soruyu yöneltti;

“ Usta sen bizim evlerin her yerini bilirsin. Ama temel konusunda bilgin var mıydı? Ekranda tartışılırken duydum, kaya zemin üzerindeki binalar, sarsıntılardan fazla etkilenmezmiş. Sahiden öylemidir ? Herkes ustadan gelecek cevaba odaklanmıştı. Casim usta şöle bir etrafa baktı ve “Abiler, kerdeşler, bakın bizim evlerin oturduğu zemin taraça gibi, yukarıdan aşağıya merdiven benzeri iniyo. Zaten biraz da kayalık zemin var dibinde. Ama temeller de çok derin kazılmış, yani büyük bir tehlike yok gibi. Komik Tayfun, bu açıklamadan sonra sırayı kimseye kaptırmamak için söze giriverdi; “ Usta sen çok rastlamışsındır, kötü temele oturtulmuş, zemin hesaba katılmamış bir bina hemen yıkılırsa, ev sahibi evi yapan yükleniciye, yada temeli kazanlara dava açabilir mi? Bunun için ille de avukat mı lazım?” Soru bayağı kazıktı ve önce sessizlik oldu. Sonra, köşesinde sessizce oturan Kadir devreye giriverdi. Oğlum, avukat tutsan nolcak ki, duymadınız mı, İstanbul’da İmamoğlu’nun avukatını bile tutuklamışlar. Onun avukatını da almışlar. Anlayacağınız, avukatın bile gücü, yetkisi, koruyucusu yok ki, suçlulara dava açmaya mecali olsun..

. Benim anladığım bu kadar işte…” O sırada köşedeki masada bilmece çözen profesörümüz Mithat abi muhabbetin ortasına dalış yaptı.

“Beyler elimdeki gazetede gördüm, bakın bu olay nasıl olmuş okuyorum ;

İstanbul Büyükşehir Başkanı, Ekrem İmamoğlu'nun avukatı Mehmet Pehlivan sosyal medya hesabından avukat Kazım Yiğit Akalın'ın da gözaltına alındığını belirtti. Avukatlık suç değil, görevdir diyen Pehlivan, şöyle devam etti; Savunmayı hedef almak, adaletin kalbine saldırmaktır. Avukatların gözaltına alınması hukuki değil, açık bir hukuksuzluktur" ifadelerini de kullandı. Sonra da devam etti; "Avukatım Yiğit Gökçehan Koçoğlu hakkında da gözaltı kararı olduğunu yeni öğrendim.Şu an kendisi Adıyaman’da.6 Şubat Depreminde İsias Otel’de evladını kaybeden 35 ailenin,yani mağdurun avukatlığını yapıyor.”

Bu son cümle, kahvedeki uğultuları iyice artırdı. Tayfun hemen fırladı ve o sırıtık hali ile; “O avukatın suçu büyük! Kıbrıslı minik sporcuların öldüğü oteli yapan adamları kimler koruyorsa, avukatın işi zor. Onlara dava açmak işte böyle yürek ister. İki sene oldu, duruşmada hiç gelişme olmadı, ben takip ediyom çünkü…Adamların arkası sağlam …İşin içinde belediye yetkilileri de var, yeterli denetimi yapmayanlar yani…Aga, arkan sağlam değilse, haklıyken haksız duruma düşersin, çocukların avukatı gibi dayanağın yoksa işte böyle cezayı keserler adama...” Bu sözler üzerine homurtular arttı kahvede…Sesler yükseldi ama herkesin görüşü aynı olmadı. Bu kez kahve ahalisi birbirine düşer gibi oldu. Durum farklı yere gidince kahveci Oğuz mecburen devreye girdi, önce delikanlı Kadir’e bir göz kırptı, sonra da “Beyler çay saati, içmeyen var mıııı…” Kimsenin ses çıkaracak hali yoktu. Çünkü olay çok garipti. Mazlumları savunan avukat da mazlum konuma düşmüştü. Benim de canım sıkıldı ve çayımı içmeden kahveden ayrılıp, yola çıktım.