Son bir hafta da iki yıl önceki o en büyük depremden başka bir şey konuşulmuyor sanki ! Ama o kadar. Bu konudaki eksik ve yanlışlara girmeyeceğim. Çünkü benim için bu günkü konu, bir avuç depremzede sanatçının felakete dair resim sergisi…Bursa Büyükşehir Belediyesi, ‘Sesimiz Ol’ platformu ile birlikte bu etkinliğe imza atmış. Buna dair kitapçıkta, Başkan Bozbey’in, sergi broşüründeki önsözüne göz attım. Son paragraftaki beyanı sanki bu felaketin önlenmesi için, enkaz altında kalanlar ile empati kurulması ve buna göre her zaman dikkatli olunmasına vurgu yapıyordu ve dikkatimi çekti:

‘Sergimizde , 6 Şubat depreminin bıraktığı derin izleri ve bu izlerin sanata yansımasını göreceksiniz.Depremi yaşamış, etkisini hissetmiş ve bunu eserlerine taşımış genç bağımsız sanatçılar, felaketin yarattığı travmayı sanatla bizlere aktarıyor. Onların eserlerini , bir hatırlatma , bir çağrı olarak yorumluyoruz. Dayanışmayı unutmamaya, yaraları birlikte sarmaya bir davet.’

Bu sergiye emek veren karikatür sanatçıları ve küratör isimleri, sergiye ait kitapçıkta yer alıyor. Karikatürleri ile sergiye can veren sanatçıların tamamı deprem bölgesinde doğmuş. Bu nedenle onlar, acılarını, felaket sonrası yaşanan travmalarını ve yöre halkının yaşadıklarını bir anlamda dile getiren çizgiler ile eserlerini oluşturmuşlar. Resim sanatına dair yeterli bir bilgiye, çizgilerin anlamını okumaya dair bir beceriye sahip olamadığım için sadece izlemek ile yetindim. Bu arada görüntüsüz bir ses kaydı çok ilgimi çekti. Bir süre dinledim. Enkaz altında kalan küçük bir gurup, ilk şaşkınlığı atlattıktan sonra aralarında sadece konuşarak, birbirlerini göremeden iletişim kuruyordu. Bu arada, sesi çıkmayan birilerinin de olabileceğini tartışıyorlardı. O sırada bir ses veya gürültü ile arama çalışması yapan ekibi duyar gibiydiler. Dikkatlerini oraya çevirirken, ben de gezimi bitiriyordum. Oysa tüm bu bilgileri ve karikatürlerin içerdiği anlatımları sayfalarında barındıran küçük kitapçığın başlığı aslında her şeyi tüm çıplaklığı ile anlatıyordu:

!PEKİ YA SONRA!

İşte iki yıl sonra ülke olarak henüz’ ya sonrayı’ bitiremedik. Özellikle sorumluluk koltuğunda oturanların, deprem bölgesini ayağa kaldırmak, sağ kalan depremzedeleri insan onuruna yakışır biçimde bir konut sahibi yapmak, kayıplarını bulmak, çocukların eğitimini yeterli biçimde sağlamak konularındaki karneleri, ihmali ve suçu olanların hakça yargılanması konularında şimdilik ikmale kaldıklarını gösteriyor.! Yanı sıra, devlet erkânının depremin ikinci yılında yöredeki ziyaretleri sırasında, pervasızca gösterdikleri garip ilgi ve tavır, eksikleri gereğince yerine getirememe duygusu altında ezildiklerinin açıkça dışa vurumu gibiydi sanki!Broşürün başlığındaki ‘Peki Ya Sonra’ bunu açıkça anlatıyor zaten. Aslında ülkemizin hemen her bölge ve yöresi, böylesi tabiat olaylarına ve felaketlere çok açık. Çünkü doğadaki güzelliklerin, özellikle kırıklar sonucu oluşan deniz ve göllerin yaratıcısı işte bu depremler. Yerleşimlerin zeminleri ve inşasındaki malzeme ve gerekli mühendislik hizmeti yerine getirilmedikçe, yaşamımızda sürekli ‘Ya sonra’ demekten başka bir şey elimizden gelmeyecek.Öte yandan, Ressam Şefik Bursalı Sergi Salonu’nda karikatürleri izlediğim sırada, benden başka izleyici olmadığını görünce, toplum olarak bu tür felaketlere karşı, sadece üzülmek ve bolca konuşmak dışında hiçbir şey yapamadığımızı, eksikleri tamamlamak yönünde ülke yöneticilerini de harekete geçiremediğimizi, galeriden çıkar çıkmaz bir kez daha hatırladım. Yanı sıra ‘Ya Sonra’ tamlamasına da verecek yanıtım olmadığını üzülerek fark ettim. Bu konuya ve de sağlam konutlara kavuşmak amaçlı Merinos Kongre ve Kültür Merkezi’ndeki bir toplantıya yetişebilmek için, Bursaray istasyonuna doğru hızlı adımlar ile yola çıktım. Konuk konuşmacı olarak Ankara’dan gelen eski bakan ve Ankara Büyükşehir eski başkanlarından Murat Karayalçın’ın neler söyleyeceği merakı ile salondan içeri girdim. Biraz geciktiğim için, Bursa Büyükşehir Belediye Başkanı Mustafa Bozbey’in konuşması bitmişti. Buradaki açıklamaları da yarınki makalemin konusu olarak belirledim. Çünkü Ankara eski belediye başkanlarından Murat Karayalçın’ın, kendi döneminde yapılan Batı Kent gibiönemli toplu konut deneyimleri vardı.