Geçtiğimiz günlerde, deprem gibi diğer doğal afetlerin bir numaralı sorumlusunu “imza” diyerek ironi yapmıştım. İlgilenen çok olmuş!

 Gazetecilik serüveninde de bu çok önemli ve de teşvik edicidir.

Galiba şanslıyım,  ilginç bir imza vakasına daha rastladım. Bir video dolaşımdaydı orada gördüm. Uzun bir protokol masası… Bir tarafta Cumhurbaşkanı Erdoğan, bir metre yakınında diğer yetkililer. Külliye’deki Türki Cumhuriyetler buluşmasının sanırım finali. Sahneyi baştan sona doğru gözlerimle tararken düşük volümlü bir ses… “ Bu ne biçim imza yaaa...Değiştir, imzayı değiştir.”Hafif bir ses tonu ile imzayı değiştir diyen ülkemizin Cumhurbaşkanı, değiştirecek olan da Ticaret Bakanı Mehmet Muş. Sayın Bakan, parodilerdeki gibi, dersine çalışmamış bir öğrenci gibi şaşkınlık içinde etrafına bakınıp durdu bir süre... Dedim ya, bu imza denen meret çok önemli!

Ne diyordum, imza gerçekten çok şeye kadir. Binlerce kişinin yaşam-ölüm arasındaki ilişkiyi bile belirleyebiliyor…Memur, emekli ve emekçilerin maaşlarını belirliyor, ülkenin yirmi yıllık geleceğini bile belirliyor…

Ekranda et ve süt üzerine yorum yapan, sorunları dile getiren, bu işler ile uğraşanların dernek başkanı Sencer Solakoğlu’nun yalancısıyım. Güya ABD markalı ve dünyanın en prestijli dergilerinden olan Fortune bir araştırma yapmış. Konu da çok ilginç ve o kadar da önemli. Dünya üzerindeki çok sayıda ülkedeki en prestijli meslekleri sıralamış ve önem derecelerini belirlemiş. Solakoğlu, ABD için en prestijli meslek sıralamasının üçüncü sırasında “çiftçilik” olduğunu söyledi. Politikacılık da son sıralardaymış. Ya Türkiye’de durum nedir soru hemen soruldu tabii… Acı bir yüz ifadesi ile belirtti; ülkemizde birinci sırada politika bulunuyor.

Çiftçilik orta sıralarda falanmış. Bence bu sonuç  gerçekten çok doğru. Et, süt, yumurta fiyatlarına kim bakarsa bu sıralamaya oy verir ! Çünkü Tarım Bakanı bir imza atar, istediğiniz kadar kesim hayvanı gemiler ile yurdumuza geliverir. Yeter ki, gemide bekletilip hasta olmasınlar ! Gerisi kolay; süt de bulunur, yumurta da…Et zaten çok önemli değil, o artık lüks tüketime giriyor.

Politika yapanların gözde olması da sanırım sihirli kavram burada olduğu gibi hakikaten “imza” galiba. Çok büyük bir güç göstergesi. Kalemi alıp, imzayı bastığınızda, binlerce, bazen milyonlarca insanın kaderini çiziyorsunuz. Bu büyük güç kadar cazip bir iş, meslek ve konum olabilir mi, sorarım size!

Bir imza Finlandiya’yı NATO üyesi yaptık

Evet, çok büyük ve önemli bir imza daha…Türkiye Finlandiya  ile son görüşmeyi yaptı ve NATO üyeliği için imzayı attı. Bildiğiniz gibi, NATO’ya üyelik için başvuran Finlandiya ve İsveç, Türkiye’nin veto kararı ile bekleme odasına  alınmıştı. Cumhurbaşkanı Erdoğan, özellikle İsveç’te bulunan terör örgütü mensuplarının iadesini yapılmadığı için bu kararında ısrarcıydı. Ama ne oldu bilemiyoruz, Finlandiya her halde bu konuda çok da suçlu değildi veya bir takım sözler alındı ve bu önemli imza atıldı. Bilemiyoruz. Mutlaka ülkemizin âli menfaatleri korunmuştur diyebiliyorum.

Şimdi de yüz bin imza devrede

İmza başlı başına bir tez konusu…Araştırdıkça önemi daha bir heybetle karşımıza çıkıyor. Ne büyük bir güç olmalı ki, ülkenin en güçlü devlet insanı bile o dört kelimelik cansız varlığın kurallarına uymak zorunda.

İmza deyip geçmeyin, her alandan, her zaman ve herkesin karşısına çıkmaktan da geri durmuyor. İşte bir örnek…Söz konusu bu kez ülkeyi, tek bir imza ile yıllarca yönetebilecek kişinin seçimi…Evet,cumhurbaşkanlığı gerçekten zor zanaat ! Aday olabilmek için  555 bin liranız olacak…Mal varlığınızı ilgili mercilere bildireceksiniz. Adaylık ücreti dışında propaganda  için yine yüz binlerce lira harcamanız gerekecek. Üstelik, hiçbir yerli ve yabancı kuruluştan maddi destek alamayacaksınız. Sponsorunuz olmayacak! Ne kadar zorlu bir süreç  değil mi ?  Ama sonunda, bir imza ile bir ülkeye çekidüzen, isterseniz yeni bir düzen verebileceksiniz. O kadar zahmet de oluversin denecek bir durum. Adaylığınız daha mütevazı bir makam olan milletvekilliği için ise, yine de “imza yetkisi” sizi uçurabilecek seviyede olacak. Trafikte kolaylık, TBMM restoranında çok cüzi fiyatla yemek, her daim TV ekranında görünme…Halkın olağanüstü ilgisi, her toplantıda isminizin anons edilmesi. Bir küçük zorluk da yasa teklifi falan vermek gerekliliği. Aslında bir zorunluluk da yok hani. İsterseniz, TBMM açılışında kürsüye gelerek beş altı satır tutan yemininizi edersiniz biter gider ! Kimse size “neden hiç konuşmuyor, yasa, yönetmelik peşinde falan koşmuyorsun” diyemez. Biri kalkıp da burası yasama organı siz ne sanıyorsunuz türünden bir soru sorarsa, hemen yakasına yapışır, isterseniz yumruk bile atabilirsiniz! Kimse de sizi suçlayıp hakim önüne falan çıkaramaz ! Yetmez mi bu kadar güç ? Bu avantajların tümüne “dokunulmazlık” deniyor.“Bundan iyisi Şam’da kayısı.” İşte öyle bir şey. Öyle derler ya…

Galiba birkaç gün önceki makalede “felaketlerin tek suçlusu imza” demek ile çok büyük yanlışlık yaptım! Aniden imza yetkisini bizlerin verdiğini falan hatırladım ve bu yazdıklarımdan pişmanlık duydum, affola…

Çanakkale’nin köprüsü de geçilemiyor !

Sayın Cumhurbaşkanı bu anlamlı ve de sembolik önemi çok büyük olan boğaz köprüsünü açarken, geçiş ücretini “ İki yüz liracık” diye bizzat açıklamıştı.

Pek de anlayamamıştık. Bu süre yani bir yıl içinde bu devasa ve görkemli, ve benzersiz  Çanakkale Köprüsü’nden tam 2 milyon 200 bin araç geçmiş. Duyduğumda büyük rakam diye mutlu olmuştum. Çünkü ne kadar çok geçen olursa, borç da aynı oranda ödenir diye düşünmüştüm. Ama aniden önümdeki ekranda bir rakam daha  belirdi. Meğer yüklenici firmalara yıllık 16 milyon 425 bin araç için garanti verilmiş. Bazı uzmanlara göre de, 2 yüz liralık geçiş ücreti de maliyete göre yeterli değilmiş. Yani köprüden geçen araçlar için de tamamlayıcı bir miktar ödeniyormuş. Dün 1915 yılında yazılan “Çanakkale Geçilmez” destanının, bizim ve tüm dünya için önemini bir kez daha hatırlayıp gurur duyarken, bu gün bu köprü geçiş ücreti ile derin bir düşünceye daldım.

Nereden, nereyeee…