Temelleri iyi atılmış olmalı ki, Türkiye Cumhuriyeti, Kurucu Önder Gazi Mustafa Kemal Atatürk sonrası, peş peşe yapılan askeri darbeleri her defasında yaşayıp, demokrasiye yine dönmüştür. İşin ilginç yanı, ülkemizin çok önemli bir kesimine acı günler yaşatan 27 Mayıs 1960 darbesini de altı yaşında bir çocuk olarak yaşamış ve ardından gelen zaman içinde, akşamları radyodan yayınlanan duruşmaları halk ile paylaşan Yassı Ada Saati’ni dinlemiş biriydim. Bunu bir ayrıcalık için söylemedim. Ülkeler için kısa sayılabilecek bir süreçte, Türkiye Cumhuriyeti’ne yapılan, 1960 İhtilali’ni , ardından 12 Mart 1971 Muhtırası’nı, 12 Eylül 1980 Askeri Darbesi’ni ve de, 2016 Fetö darbe girişimini, ülkenin önemli bir bölümü olarak tam tekmil yaşadık/ yaşadım. Bu tatsız deneyimler topluma ve ülke yöneticilerine ne kazandırdı, ne kaybettirdi diye hesap yapmaya kalksak, işin içinden çıkamayız sanırım. Bir ihtimal, bu kalkışmaların neredeyse tamamına yakını Atlantik ötesinden planlanıyordu sanki..! Her kalkışmanın kendine göre ayrı nedenleri vardı gibi ve ardından çok anlamlı cümleler ile bir süre sonra izleri silindi. Şimdi o günlerin darbelerdeki bazı önemli isimlerinin çocukları bile, yine siyaset sahnesinde ama, bu tür kalkışmaları hiç de benimsemiyordur sanırım. Örnek mi? 27 Mayıs’ın ihtilal ekibinde yani Milli Birlik Komitesi’nde yer alan Muzaffer Özdağ’ın oğlu ve Zafer Partisi Genel Başkanı Ümit Özdağ, siyasi saikler ile olsa gerek (!) aylar boyunca Silivri’de yattı. 27 Mayıs’ın bu anlamdaki simgesi Yassı Ada idi, misafirlerinin kimlikleri nedeni ile, onun yerini artık Silivri alıverdi.27 Mayıs 1960 gününün çok önemli bir ismi de, ihtilal bildirgesini radyodan okuyan Alparslan Türkeş idi. Tam 65 yıl sonra bu dönemde kızı Ayyüce Türkeş de İYİ Parti Adana milletvekili olarak siyaset sahnesinde. Ama zaman çok değişti. Bu iki önemli ve ilginç isim de, siyasetin görünen ve görünmeyen darbeler ile örselenmemesini, en azından sivil bir darbenin kurbanı olmamak için büyük çaba sarf ediyorlardır kanımca… Yani ne demek istiyorum, Benim bile hepsini hatırlayabilecek kadar yaşamışlığım olan, devletler için kısa sayılabilecek bir dönemde ortaya çıkan siyasi darbeler, sahipleri açısından da şekil değiştirdi gibi görünüyor. Artık postalın yerini, son model mokasen ayakkabılar da alabiliyor!

Bu darbelerin en tazesi ve ABD destekli olduğu açıkça bilinen Fetö Darbe girişiminin yarattığı, toplumsal tedirginlik ve mali kayıplar henüz giderilememişken, ülkemiz yönetimi bu arada , kırk yıllık mazisi olan terör örgütünü silah bırakmaya çağırdı.Ülkemiz ve çevre ülkelerde konuşlanan, ve dünya egemeni sayılan o ülkenin/ ülkelerin taşeronluğuna soyunmuş o yasa dışı örgütten kendisini fesh etmesi için çaba sarf ediliyor. Beklenen sonucun alınması durumunda, ülkemize çok şey kazandırması muhtemel bu girişimin ardından, artık yurt içinde de, bir sulh sağlanması, her alandaki sorunların çözülmesi için elzem görünüyor.

Uzun sözün kısası; bu gün kadar benim de hatırlayabildiğim tüm darbelerin ardından, ülkemiz her açıdan büyük hukuki ve mali zorluklar yaşadı, toparlanmak için de uzun yıllar gerekti. Şu anda, çok önemli olduğu izlenimi verilerek adı konulan “Terörsüz Türkiye” yani barış sürecinin ülkemize ve topluma neler kazandıracağının merakı içindeyiz.Bu arada cezaevlerini dolduran, önemli kent yöneticileri de bu sulh ortamından, teröristler gibi yararlanabilecek mi? Hak ettikleri koltuklara yeniden ve korkusuzca oturabilecekler mi ? Bu başarılırsa, terör örgütünün silah bırakma töreni de anlam kazanır ve tüm ülke nefes alır. Asıl barış süreci de bu olur. Yeni gelişmeler ile siyasi açıdan kazanan kim olursa olsun, şimdilik bunun da bir önemi yok. Hepsinden önemlisi, bu sayede gerçek yerine oturacak ekonomimiz ile, özellikle dezavantajlı kesimler başta olmak üzere, yoksulluk ile boğuşan milyonlarca vatandaşımız da evinde mutlu mesut biçimde oturabilir. Bekleyelim ve görelim.