Kesme taş devrinde yaşayan insanlar, göller üzerinde ki meskeninde otururlardı. Bunların göller üzerinde oturdukları, ilk önce 1854 yılında keşfolunmuştur.O sene mevsim çok kurak olduğundan sular yüksekliği alçalmış, çamurlar(31) (Resim ve resim altı yazısı: Avusturya ve Bosna’daki mezarlarda bulunan eski eserler)içinde eski kazıklar üzerinde birçok meskenler, göze çarpmıştır. Daha sonra İsviçre ve Almanya’daki göllerin her birisinde bu gibi evler olduğu görülmüştü. Nevşatil gölünde: 49, Konstans gölünde 33, köy kalıntısı ortaya çıkarılmıştır. Göl üzerindeki meskenler birkaç metre derinliğe çakılan kazıklar üzerine inşa edilirdi. Her köy için 30 bin, 50 bin kazık lazımdı. Kazıkların ucu baltalarla  sivriltilir, sonra kemali dikkatle fakat zorlukla gölün yatağına çakılırdı. Evler ağaç dallarından yapılır, üzerleri 'lucuzetli' (yapışkan ve kopmadan uzayan)çamur ile sıvanırdı. Her göl'de bir ocak bulunurdu. Ahali ufak ufak cemiyetler halinde, bu evler içinde yaşarlardı. Bu devirde yaşayan insanlar, ehil hayvanlarını besler, ektikleri hububat ile beslenmelerini sağlarlardı. Topraktan yapılmış kapları kullanırlar, iplik yapmayı, kumaş dokumayı bilirlerdi. Kullandıkları çömlekleri Kil' den yapıp, cidarları sanatkarane ince bir işçilikle imal etmeye gayret gösterirlerdi. Kimileri de, gayet güzel desenler vererek bilahare çömleği pişirirdi.

Bunları yaparken kullandıkları aletler, ağaçtan yapılmış bir Sap’a, cilalanmış bir taş balta raptedilirdi. Ziynet yani süsleme ile alakalı işlerde çok kabiliyetli ol muşlar, ayı, kurt, yaban domuzu dişleri kullanılır, bunlardan sedeften, kehribardan bilezikler ve küpeler takınırlardı. İnsanlar kesme taş devrinde yaşayan adamlar gibi avcılıkla uğraşırlar, vahşi adamlardan(32)(resim ve resim altı yazısı: taş devrine ait kaplar) değ illerdi. Çiftçilik ve çobanlık yaparlardı. Anıları hatırlayıp yad etmek için, abideler yaparlardı. Bu abideler, Kar ve Melek, Dolman ve Tomolustur. Mehnehir (uzun taş)sivri tarafı toprağa saplanmış uzun bir taştan meydana gelmiş bir abide idi. Çoğunlukla birkaç tane uzun taş yani men nehir birkaç tane sırayla yan yana dikilirdi. Karnak’da, Britanya’da 4000 kadar mennehir, 11 sıra üzerine dizilmişti. Burada pek çok mennehir bulunuyordu. Kar ve melek(taş daire)dairesel şek ilde çizilmiş ayrı taşlardan ibaretti. Dolmanlar(taşma salar)ise, bir nevi oda’dan meydana gelmişti. Bu odalar dikine konulmuş bir taşın üstü, ne ufki bir şekilde kapatılmış taşlardan vücuda getirilmişti. Tomulus denilen daha bir takım abideler de vardı ki; bunlar Dolm anlarla beraber birer mezar sayılırdı. Tomuluslara Avrupa’nın Kuzey ve Doğu taraflarında, İsviçre ve Danimarka ve de Almanya’da, Fransa’nın Kuzey doğusun da” Dolmanlar ile menhirlere de rastlanır. İngiltere ve Fransa'nın batı’sında da rastlanır. Bir dolman veya tomulus açıldığı zaman, yere oturmuş veya yatmış insan kemiklerine rastlanır. Bunların yanı başında, silahları, süs malzemelerine, çömleklerle karşılaşılır.

Bu mezarlar,(sh.33 resim altı yazısı: silahlar ve süs malzemesi)nin en eskilerinde bulunan cilalı taşlardan yapılmış silahlar bulunur, bu silahların süslerinin, istiridye kabuğu, inci, fildişi gibi benzerlerden olduğu görülür. Çömleklerin üzeri, çizgilerle muntazam şekiller olarak üzerinde bulunur. Bu mezarlarda, cenaze mera simi esnasında yemek olarak yenilmiş bulunan hayvan kemiklerini de görmek şaşırtıcı olmaz. Buradaki k emikler arasında, ren geyiği kemikleri bulunmaması üzerinde kafa yorarsak bu abidelerin ,göl üzerindeki meskenlerden sonra inşa edilmiş olmasını ileri sürebiliriz.(s.33)

Fiemanillah.