Üç arkadaş tren istasyonuna gitmişler...

İçlerinden biri gişeye yaklaşıp bilet almış ve trenin kalkmasına ne kadar zaman olduğunu sormuş.

– Bir saat on beş dakika, olduğunu öğrenmişler…

Biri arkadaşlarına dönmüş;

– Daha çok var, hadi gidip şu karşıki kafede çay içelim…

Oradan buradan derken lâf lâfı açmış…

Birden tren düdüğüyle kendilerine gelmişler.

Koşarak dışarı fırlamışlar ama, nafile!

Tren kaçmış!

Gidip gişeye sormuşlar yeniden;

– Sonraki tren ne zaman?

– Bir buçuk saat sonra, denmiş…

Yine dönmüşler kafeye...

Yine çay, yine lâf ve derken yine düdük sesi…

Koşmuşlar ama bu kez de treni kaçırmışlar.

Bir saat sonra bir tren daha varmış.

Dönmüşler kafeye…

Ama bu kez uyanık duruyorlar.

Trenin sesini duyar duymaz kalkmışlar ve koşmaya başlamışlar. İçlerinden ikisi; biri bir vagona, diğeri başka vagona zar zor yetişmiş… Üçüncü ise geride kalmış ve yetişememiş…

Trene binemeyen bir süre dövündükten sonra başlamış katıla-katıla gülmeye.

Durumu gören istasyon memuru dayanamayıp sormuş;

– Hem treni kaçırdın hem gülüyorsun!

– Nasıl gülmeyeyim, terene binebilenler beni uğurlamaya gelmişti!

(Atmosfer’den alıntı)

Çıkarım:

Çoğumuz çeşitli zamanlarda otobüs, tren, uçak kaçırdığımız anlar yaşamışızdır..

Böyle anlarda başımızı iki avucumuz arasına alarak dudaklarımızdan ‘Keşkelerin’ döküldüğü o anlar olmuştur.

Oysa bu durumların doğal karşılanılması gereken olaylar olduğu açıktır.

Hem de çok komik ve saçma bir nedenden dolayı bir fırsatın kaçması kuşkusuz o an için canımızı sıkar...

10 saniye ile kaçan otobüsler, trenler, uçaklar, bir sonrakini beklemek için yitecek zaman, yiten para ebetteki önemlidir.

Ama öyküde olduğu gibi bu durumu kahkahalarla karşılayacak durumlarda oturup, ağlamanın anlımı yoktur kuşkusuz.

Fırsatları yitirmek, geç kalmak, işleri zamanında bitirememek önemlidir.

Ama asıl olan hayat trenini kaçırmamaktır...

Çünkü bunun telafisi yoktur...

Bir randevuya, yapılması gereken bir işe yetişememek hoş değildir...

Bu da doğaldır, doğal olmayan ‘Her şerde bir hayır vardır’ diyerek sakinleşmeyi seçememektir...

İnsanlık hali bu, bu dünyada aslında neler kaçırmaktayız ki, tren dediğin ne ki?

* * *

Öyle bir zaman diliminde yaşıyoruz ki amaç, dünyayı ele geçirmek sanki?

Böyle olunca da elbette bir sürü fırsat kaçacak ve bunun sonucu olarak üzüntü içimizden hiç çıkmayacak, ruhumuzu lime-lime edecektir.

‘Kaçırdığınız fırsatlara üzülmeyiniz.’

Bunu bize Allah buyuruyor...

Keşkelerle ömür tüketmenin ve yorulmanın anlamı ne ola ki?

Bilmeliyiz ki, inananların ruh sözlüğünde ‘Keşke’ sözcüğüne rastlanmaz.

Ne çekiyorsak, ‘Nefs’ sözcüğünden çekmiyor muyuz?

Şu an için en önemli fırsat, yaşamdır...

Yaşamımızın herhangi bir döneminde ele geçen fırsat ve olanakları değerlendirememiş olmanın pişmanlığını yaşamayan, hayıflanmayan pek azdır...

Ne ki kimi şeyler nasip ve kısmet meselesidir, elbette ‘olanda hayır vardır’

Yazgı ile ilgili konularda ‘keşke’ demek hoş karşılanmaz.

Ancak ele geçen fırsat ve olanakları değerlendirememiş olmaktan dolayı öğrenim sürecimizden, iş yaşamımıza, aile yaşamımızdan meslek yaşamımıza keşkeler damga vurmamalı...