Tek fark biri cam kenarında diğeri ise duvar dibinde yatıyordu.

Cam kenarındaki yaşlı adam her gün camdan bakarak arkadaşına dışarısını anlatırdı.

“Bugün deniz sakin, yine de hafif rüzgar var sanırım; çünkü uzaktaki teknenin yelkenleri rüzgarla doluyor. Park bu sabah sakin, iki salıncak dolu iki salıncak boş, dünkü sevgililer yine geldi, aynı yere oturup konuşmaya başladılar, el ele tutuştular, ne kadarda yakışıyorlar birbirlerine. Erguvan ağaçları ne kadar güzel açmış her yer mor bir renk almış, erik ağaçları da beyaz çiçekleriyle onlara eşlik ediyor. Denizin üzerindeki martılar bugünkü yemeklerini arıyorlar, ne güzel de dalıyorlar suya.”

Günler böyle geçip gidiyordu ta ki cam kenarındaki yaşlı adam kalp krizi geçirene kadar.

İşte o anda duvar kenarındaki adam düğmeye bassa kurtaracaktı arkadaşını ama şeytana uydu, bunca zamandır salt dinleyebiliyordu, artık görebilirdi de.

Bu nedenle düğmeye basmadı ve hemşireyi çağırmadı.

Aynı yazgıyı paylaştığı kişiyi ölüme gönderdi, ama o bunun haklı bir savunma olduğunu düşünüyordu!
Ertesi gün hastabakıcılar ölen yaşlı adamı götürmeye geldiklerinde kendisinin cam kenarına geçip geçemeyeceğini sordu, hasta bakıcılar olumlu yanıt verince yatağının yerini değiştirdiler.

Ve günlerdir bakmak istediği manzarayı nihayet kendi gözleriyle görebilecekti.

Basını kaldırdı ve pencereden baktı…

Gördüğü şey simsiyah bir duvardı ve hasta bakıcıdan öğrendi ki ölen arkadaşı zaten kördü!..

* * *

Umut, insanları yaşama bağlayan sahip olduğumuz en derin duygu.

Olumlu olmak, umutlu olmak yahut her şeyin olumsuz tarafını görmek ve karamsar olmak bir tercih…

İstersek olumsuz ve karamsar tarafı seçer ve yaşamı kendimize ve çevremize zindan edebiliriz.

Ama olumlu davranarak umut yeşertebiliriz de… 

Yaşamda her gün güzel olmaz, bu doğru amabakılan göze göre güzel görünen şeyler mutlaka vardır.

Öyküde olduğu gibi…

Hepimizin dertleri olabilir küçük, büyük.

Kimine senin ufak gördüğün başkasına çok büyük gelebilir.

Kimine de senin büyük gördüğün çok ufak görünebileceği gibi.

Umutsuz bir yaşam öncelikle ruh halimizin bozulmasına yol açar.

İnsanları yaşama bağlayan umuttur.

Umut, insanın fırtınalı havalarda sığındığı bir dost elidir.

İçinde bulunduğumuz günler hepimiz için zor günler.

Zor günlerde de bir insanın sahip olması gereken tek şey umuttur.

Değerli bir duygudurumut, insan umutlarıyla moral bulur.

Umudumuzu da yitirdiğimizde geriye kalır?

Yaşıyorsak, hala bir umut var demektir…

Sağlıcakla ve umutla kalın…