Günümüzün şartlarında nerdeyse ciddi rakamlara oluşan taziye yemeklerinin kaldırılması gerekir diye düşünüyorum.

Taziye sahibin maddi durumu iyi değilse çevresine mahcup olmamak için borçlanması hiç hoş durum değildir.

Özellikle doğu ve güneydoğu bölgesinin insanların taziye yemek kültürü yer etmiştir.

Bölgelerin kanat önderlerin bu işlere bir çare bulmasının zamanı gelip ve geçmiştir.

Taziye yemeği, bir kişinin vefatından sonra yas tutan aileye destek olmak ve cenazeye katılmalara ikramda bulunmak amacıyla verilen yemeklerdir.

Bu gelenek, birçok kültürde ve toplumda farklı bir biçimde uygulanıyor.

Aile, yakınlarını kaybetmenin üzüntüsünü yaşarken yemek maliyetini de karşılamakta zorlanabilir.

Genellikle komşular, akrabalar ve dostlar, aileye yardımcı olmak için yemek getirir veya birlikte yemek organize eder.

Cenazeye gelen misafirlerin yemekleri karşılanır.

Ölen kişinin ruhuna dua edilmesi ve hayır yapılması amacıyla taziye evinde ikramlara devam edilir.

Taziye yemekleri kültürel geleneklere göre değişiklik gösterir.

Ancak genel olarak sade ve kolay tüketilebilen yemekler tercih edilir.

Helva ölümden sonra hayır amacıyla yapılan en yaygın tatlıdır.

Pilav ve etli yemekleri özellikle Anadolu'da yaygın olan bir gelenektir.

Tavuklu veya etli pilav ikram edilir.

Bu yapılan ikramların tamamı artık ülkemizde neredeyse zorunluluk haline gelmiştir. Cenaze sahipleri, aman bir ikramda bile bulunmadı demesinler diye, acısını bir kenara bırakıp sağa sola borçlanarak taziyeye gelen misafirlere bir çok yemek ikramında bulunmaya çalışmaktadır. Bu durum oldukça üzücüdür. Dinimiz İslam'da taziye yemeği kültürü belirtilmiştir.

İslam geleneğinde taziye yemekleriyle ilgili iki farklı görüş vardır:

Cenaze Sahibinin Yemek Vermemesi : Peygamber Efendimiz (sav), yas sürecindeki ailenin yemekle uğraşmaması gerektiğini, komşuların ve akrabaların onlara yemek götürmesinin daha uygun olduğunu belirtmiştir.

Hayır Amacıyla Yemek Dağıtımı : Özellikle kırkıncı gün, elli ikinci gün ve yıl dönümlerinde yemek sözleşmesi bazı İslam toplumlarında mevcuttu.

Ancak bu uygulama, İslam'da zorunlu bir ibadet olarak değil, kültürel bir gelenek olarak kabul edilir.

Cenaze Günü ve İlk 3 Gün : En yoğun katılımın olduğu dönemdir ve aileye destek amaçlı yemeklerin götürülmesi yaygındır.