İslam ve Çevre İlişkisi: Bizler, kurulmuş bir dünyaya doğmakta; fakat sosyal hayatın ürettiği bir bilinçle çevremizle ilişki içine girmekteyiz. Çocukluğumuzdan itibaren gerek ailemiz ve gerekse içinde yaşadığımız sosyal çevremizden aldığımız düşünce ve davranış tarzıyla tabii çevremizi algılarız. Dolayısı ile sosyal çevremizde yaşayanların görmediği birçok şeyleri de biz göremeyiz. Çevremizde farkına varmamız ve korumamız gereken pek çok şey olmasına rağmen, çoğunlukla bunların farkında bile olamayız. Çünkü ana rahminden dünyaya gözümüzü açtığımızda yaşadığımız çevrenin farkına varmıyoruz, tanımıyoruz. Hazır ve güvenilir bir ortamı idrak etmeden, emek sarf etmeden elde ediyoruz. Teneffüs ettiğimiz havanın, ışık ve ısısına muhtaç olduğumuz güneşin değerini yitirdiğimizde anlarız. Bu nedenledir ki insandaki çevre bilinci etrafındakileri fark etmeye başladığında gelişmeye başlar.

Cenabı hak, yeryüzünü imar görevini insana vermiştir. Bu görev insan açısından çok büyük manalar ifade ettiği gibi kutsaldır da. Zira bu görevi veren makam en yüksektir. Kuranı Kerimde Hud. süresi 61. ayetinde “sizi yeryüzünde yaratıp, gönderen, orayı imar etmenizi dileyen Allah’tır” buyrulmaktadır.

Bu ayetin tefsirini çeşitli kaynaklar vasıtası ile incelediğimizde “İbni Kesir ve İbnicevzi tefsirlerinde, Allah’ın (C.C) insanı dünyayı imar edecek şekilde yarattığı veya Allah’ın(C.C) insandan dünyayı imar etmesini istediği” şeklinde beyan etmişlerdir. İslam uleması bu ayeti baz alarak, mesken yapı, su kanalları açılması, ağaçlandırma çalışmaları gibi, imar işlerinin toplum üzerinde bir mecburiyet olduğunu söylemişlerdir. İnsan tabii ve dini bir görev olarak yeryüzünü imar edecektir. Ama bunu yaparken doğal dokuyu ve tabiatı tahrip etmeden yapacaktır.

Bizlere yol göstermesi ve örnek olması bakımından Peygamber (sav)’in fiil ve sözlerinden imar ve çevreyi ilgilendiren hadislerden bir demeti iyi okur ve anlarsak dinimizin bu konudaki görüşlerini de anlayabiliriz. Günümüzde sosyal medyada ve basında kendilerini çevreci diye lanse edip, bir ağaç kesildiğinde veya bir sokak hayvanına yapılan eziyeti gördüklerinde bir karış suda fırtına koparanlardan, Müslümanın öğreneceği bir ders yoktur. Müslüman çevre ve imar konularında yaratıcının bizlere öğütlediği ayet ve peygamberinin söz ve uygulamalarını okuyup öğrense yeter. Yaşanabilir bir çevre için lüzumlu tüm kuralları iman ettiğimiz İslam dininin ortaya koyduğunu görür. Bugün çevreci ve hümanist olarak ortaya çıkan tipler, bir hayvanın eziyet çekmesine karşı gösterdikleri itiraz ve tepkiyi, dünyanın gözü önünde katledilen binlerce insanın ölümüne duyarsız kaldıklarını görüyoruz. Çevre ve insan ilişkilerini Müslüman iman ve inancının gereği olarak kabul eder. Çevreci ve hümanist geçinen gruplar ise sadece duygularını tatmin için sosyal bir sorumluluk olarak kabul eder.

Yüce Rabbimiz, insanında içinde bulunduğu tabiatı canlı ve cansız varlıklar ile birlikte bir düzen ve denge içerisinde yaratmıştır. Bu düzen sayesindedir ki;yeryüzündeki tüm canlı ve cansız varlıklar, hayatlarını ideal bir şekilde sürdürebilir, herhangi bir eksikliği ve aksaklığı söz konusu değildir. Kamer suresi 49. Ayetinde cenabı hak “Şüphesiz ki, biz her şeyi bir ölçüye göre yaratmışızdır” buyrulur.

Ancak insanoğlunun doyumsuzluğu ve açgözlülüğünden dolayı, eko sistemde bozulma ve kirlenme meydana gelmiştir. Bu duruma Kuran’ı Kerim’de şöyle dikkat çekilmiş “insanların kendi işledikleri kötülükler sebebiyle, karada ve denizde bozulma ortaya çıkmıştır. Allah(cc) yaptıklarının bazı kötü sonuçlarını dünya da onlara tattıracaktır, umulur ki yanlıştan dönerler.” Bu ayeti iyi anlarsak, erozyon gerçeğini, hava-su ve denizlerin kirlenmesi, bunların sonucu olarak da, asit yağmurlarının yağması, ozon tabakasından oluşan delikleri, iklimin değişmesi nedeniyle oluşabilecek çevre felaketlerini de iyi anlarız.

DEVAM EDECEK…