Hayatta bazı anlar vardır, okuduğumuz bir cümleden hepimiz ortak kanıya varırız. Her kafadan ayrı bir ses çıkan insanlığın, istisnası olaylarda ortak paydada düşünmesi eşsiz bir güzellik.

Saygıdeğer üstat Yaşar Kemal'in benzersiz sözü de birçok farklı medeniyetten insanın ortak paydada buluşmasını sağlıyor.

"Dünya binlerce çiçekli bir kültür bahçesidir. Her çiçeğin bir rengi, bir kokusu vardır. İnsanlık, her kültürün üstüne titremelidir. Binlerce kültür çiçeği, birini koparırsak, insanlık bir kokudan, bir renkten yoksun kalır.

Irkçılığın hat safhada olduğu, kardeşin kardeşe düşman olduğu, ayrımcılığın ve eşitsizliğin yaygınlaştığı bir çağda, bizleri birleştirecek ve el ele vererek dünyayı daha yaşanabilir bir gezegen haline getirecek bir söz değil mi bu?

Yine üstadın sözünden yola çıkarsak, bu renkli bahçeden bir çiçeği koparıp atmak, bizleri eşsiz bir renkten ve kokudan mahrum bırakmaz mı?

Ümit ediyorum ki her okuyucunun cevabı evet olacaktır.

Ten renginden, kültürel farklılıklardan, siyasi görüş ayrılıklarından dolayı herkesin birbirine düşman olduğu bir çağda, bizleri barış ve kardeşlik kurtaracak. İnsanlığın hamurunda sevgi ve birliktelik varken, bizleri birbirimize düşüren şey nedir o halde? Yine her okuyucudan, bu ayrıştırıcı gücün emperyalizm olduğunu düşünmesini diliyorum.

Savaşları başlatan, düşmanlığın fitilini ateşleyen nasıl büyük güçlerse, bunlara son verecek kişiler bizleriz. Halk olarak biliyoruz ki, kültür bahçesinden koparılan her bir çiçek bizleri eksiltecek, güçsüzleştirecek ve zamanla yok edecek.

Dünyanın tamamen siyah veya tamamen beyaz olması, dünyayı daha yaşanabilir bir gezegen haline getirmeyecek. Fertleri olduğumuz toplumların en çarpıcı özelliği, farklı yapıdan milyonlarca bireyi barındırması.

Doğada bulunan her bir canlı, birbirinden farklı ve eşsiz bir yapıda harmoni içerisinde yaşayabilirken, insanlığın kana doymaması hangi mantıklı çerçevede yanıt bulabilir?

Hiçbir savaşın insani gerekçesi olamaz, kan dökmenin, can almanın kabul edilmesi mümkün değildir. Yine bir alıntı yapacak olursak; ‘’Hiçbir savaşın galibi yoktur. Bazıları insanını kaybeder, bazıları insanlığını" diyebiliriz.

Nice kadim coğrafyanın binlerce çiçeği koparıldı, kokusu, neşesi, insanlığı ellerinden alındı. Demokratik bir ülke olarak lanse edilen nice ülkeler, masumların kanına doymadı, doymayacak.

Halkın sesi ne kadar gür çıkarsa, yaşanan zulüm de o kadar azalır. Dünyadaki kafatasçı zihniyetlere inat insanlığın ve birlikteliğin önemi vurgulanmalı ve kültür bahçesinden başka çiçeklerin koparılıp yok edilmesine hummalı bir şekilde karşı çıkılmalıdır.

Halk, hayattır, hayatın ta kendisidir. Irkçı, kafatasçı, zalim dünya ülkelerine karşı birleşip, birbirinden kuvvet almalıdır.

Nice kadim çiçekleri kaybettik insanlık savaşında. Bir başka çiçeğin kültür bahçesinden koparılmasına halk olarak müsaade etmemeliyiz ve de etmeyeceğiz...