Bu sorudan önce Erkaya Amiral de, bu konuda kadar hiç konuşmamış, hiçbir açıklama yapmamıştı. Masada çok güzel bir ortam vardı. Önce istemedi
buna cevap vermeyi, sonra bütün ayrıntılarıyla anlatmaya başladı Taner Baytok Bey. Nefeslerimizi tutmuştuk. Bir ‘tarih’ önümüze açılmıştı. Ama bunları yazmıyorum... Çünkü Erkaya; bu olayı kendisinin açıklaması için zamanın erken olduğunu, aksi halde hayatta olan bazı kişilerin rencide edileceğini, gereksiz bir tartışmanın başlayacağını söylüyor... Ve ekliyor: (bazı kişilerin rencide olmasına atıf yapan olaylar nedir?*)

Bir Asker Bir Diplomat yazarlar: Yazarlar: Güven Erkaya ve Taner Baytok. Parantez
içindeki de Sayın Baytok’dan olmalı. Merhum Erkaya : “Ama bu açıklamayı Genelkurmay yapmalıdır. Ben her şeyi yazdım. Bütün belge ve bilgiler devlet arşivinde var.’’
Fakat Erkaya batışın sonrasını öyle bir anlattı ki, onu yazmak için iznini aldım... Çünkü bu insancıl hadiseyi sizin de bilmenizi istedim. Diyor Sayın Baytok. 'Milli Görüş Zaviyesinden 1974 Kıbrıs Barış Harekatı' adlı kitabımın 246. sahifesinden alıntılıyor um. (M.H)
***
<21 Temmuz 1974 günü saat 16.30 dolayları. Kocatepe batmış. Şehit düşmeyip hayatta kalanlar can sallarına binip gemiden ayrılmışlar. Komutanın salına 15 kişi var. Bütün sallar da acil durum için bir miktar su, yiyecek, olta, bıçak, fişekler ve sigara bulunuyor. Diğer can salları ile kopmuşlar. Erkaya mürettebatı salda diri tutmak ve paniği önlemek için emirler veriyor ve işbölümü yaptırıyor. ‘‘Sen suyu dışarı atacaksın, sen oltaları hazırlayacaksın. Suyumuz kısıtlı, çok az içeceğiz. Nasılsa
bizi birileri kurtaracak. Sakın telaşlanmayın. Saldan atlayan ölür...’’ Amaç paniği önle mek. Erkaya tam 24 saat su içmiyor. Gece oluyor. Gece salda geçiyor. Ertesi sabah gün ağarıyor, diğer sallar ortada yok. Temmuz ayında Akdeniz güneşi yakıyor.
Aradan 24 saat geçmiştir. Akşam saat 16.00 dolaylarında, bir gemi bunları görüyor. Yaklaşıyor ve saldakileri içeri alıyor. Artık kurtuldular. Bu, İsrail Deniz Ticaret Okulunun küçük bir balıkçılık uygulama teknesidir. Kaptanı da Ruben isimli İstanbullu bir Musevidir. Türkçe konuşuyorlar. Gemi seferden döndüğü için yiyeceği ve suyu azalmıştır. Kaptan Ruben, denizden kurtardığı askerlerimize hemen battaniye, ekmek, bisküvi, kaşar peyniri ve kırmızı şarap veriyor. Aramaya girişip diğer sallardaki mürettebatı da kurtarıyorlar. Böylece, küçük balıkçı gemisinde Kocatepe mürettebatından yaklaşık 60 Türk askeri bulunuyor.

Gemi telsizinden Ankara ile konuşup kurtulduklarını bildiriyorlar. İsrail'in Hayfa limanına doğru gidiyorlar. Erkaya bir duş alıyor ve posta erine, rütbelerini söktükleri üniformaları yıkatıyor. Amaç İsrail’e temiz bir görüntüyle çıkmak.

Kaptan Ruben bütün askerlerimizle ilgileniyor, tayfalar büyük yakınlık gösteriyor. Kendi yiyeceklerini onlara veriyorlar. O gece güvertede uyuyorlar. Böylece tam 24 saat, balıkçı gemisinde geçiyor.

Hayfa'ya ulaştıklarında onları İsrailli yetkililer karşılıyor. Askerlerimize büyük ilgi gösteriliyor, transit yolcu uygulaması yapılıyor, hepsine yiyecek veriliyor ve hava alanında bekleyen THY uçağına binip yurda dönüyorlar. Kaptan Ruben'le askerlerimiz, limanda sarmaş dolaş oluyorlar. Çok duygulu vedalaşma sahneleri yaşanıyor.
***
Aradan uzun yıllar geçiyor. Batırılan Kocatepe'nin komutanı kurmay yarbay Güven Erkaya adım adım yükseliyor ve Deniz Kuvvetleri Komutanı oluyor. 1997 yılında komutan sıfatıyla İsraili ziya ret ediyor. Orada yetkililere soruyor: ‘‘Sizin Denizcilik Okulu'nda Ruben isimli bir kaptan vardı. Bizi kurtarmıştı. Acaba hayatta mıdır? Onu bulabilir misiniz?..’’ Tam 23 yıl geçmiş. Kaptan Ruben bulunuyor. Yaşlanmıs, emekli olmuş, köşesine çekilmiş. Büyükelçiliğimize davet ediliyor. İnsaniyetin
ehemmiyetinin önemini idrake açık bir tutumun devamını gelecek haftaki satırlarımızda İnşaallah bulursunuz. Fiemanillah.